هوش مصنوعی: مراقب کسانی باش که بر تو سلطه دارند و از قدرت خود استفاده نادرست می‌کنند؛ آنها ممکن است برخلاف عدالت عمل کرده و به ظلم و ستم بپردازند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که ظلم نمی‌تواند بیشتر از این باشد که کودک را از آغوش مادرش جدا کنند و به جای او، به دایه‌ای مانند کفتار بسپارند. در واقع، این یک تصویر نمادین از بدی و ظلم در حق کودکان است و نشان می‌دهد که چه اندازه ممکن است شرایطی ناگوار و غیرانسانی برای آن‌ها پیش آید.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای بلندپرواز که در قفس با کسانی زندگی می‌کند که به چیزهای بی‌ارزش و خوار می‌پردازند، مانند گنجی است که در میان مارهای خطرناک قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: و از شنیدن داستان راون شب و روز، بدتر از آنچه که در دل می‌سوزاند، چیزی نشنیدی.

هوش مصنوعی: او شخصی است که خوشبخت و سرشناس است و هزاران سرسپرده نیکو دارد که در خدمت او هستند.

هوش مصنوعی: سر او با زیبایی و جلا مانند تاج شاهانه می‌درخشد و فرمانروایی‌اش از ذهنی روشن مانند ماه است که از آغاز شب تا پایان آن روشنایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: هدف از آن فریب و نیرنگ این بود که دل حوری را به سمت دیو متمایل کند.

هوش مصنوعی: هزاران افسوس که ابلیس از دستان و فریب شرافت، به دنبال آدمی می‌گشت.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گفتند که باید برای به خواب رفتن و آرامش، به مانند ماه در کنار محبوب خود قرار بگیری.

هوش مصنوعی: داستان از زنی زیباست که با دقت و دلسوزی به صحبت‌های دیگران گوش می‌دهد، اما در عین حال چنان تحت تأثیر قرار گرفته که دچار حیرت شده و به سکوت و اندوه فرو رفته است. او به گونه‌ای است که انگار همه چیز را فراموش کرده و فقط در فکر خود غرق شده است.

هوش مصنوعی: دل او به شدت به عشق و زیبایی عشق‌زده است، مانند اینکه چشمان کبک به رخسار جذاب ماه می‌نگرند.

هوش مصنوعی: فرد در جستجوی حقیقت از زمین به آسمان می‌نگرد و تنها از دستاوردهای دنیوی نمی‌گذرد، بلکه به وجود و جان خود نیز توجه دارد.

هوش مصنوعی: از حیرت و شگفتی به حالت‌های مختلفی دچار شده‌ام؛ گاهی در حال گریه‌ام و گاهی در تب و حالت احتیاجی به آرامش.

هوش مصنوعی: زمانی که صبر و طاقت او تمام شد، ناگهان ماه، از دلش اندوهی عمیق را بیرون آورد و ناله‌ای سوزناک سر داد.

هوش مصنوعی: دلش را به مرگ سپرده و ناامیدی اش را به زبان آورده تا اینکه از لب بام بیفتد.

هوش مصنوعی: زمانی که حال آن معشوق به همه شناخته شد، ماه از شدت شگفتی در حیرت ماند و ناتوانی او را دید.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق آن پری زیبا، شیطانی خشن و خونریز به مانند ابری بر آسمان، بر گلزار باران خون می‌بارد.

هوش مصنوعی: برای آرامش دل، آن گلدستۀ زیبا را به باغی برد که جایگاهش مناسب باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانست که شدت مستی او تا چه حد است که چطور گلی که از گلستان برآمده، به راحتی شکسته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در باغ جن حضور داشته باشی، جز از پژمرده‌اش چیزی نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: در آن باغی که سبزه و گل وجود دارد، به اسلوک بن اجازه داده شد تا به آرامشی دست یابد که در آنجا می‌توانست زندگی کند.

هوش مصنوعی: او تمام وسایل شادی و خوشبختی را در اختیار داشت و بیشتر از آنچه فکر می‌کنی، برای خوشحال بودن فراهم کرده بود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که عشق، عقل او را به باد دهد تا اینکه کسی که مانند پرنده‌ی بی‌پروا و آسیب‌پذیر است، همچنان دانه‌ای بخورد؟

هوش مصنوعی: وقتی باغ به زندانی برای او تبدیل شد، چمن و گل‌ها به خاطر زیبایی و عطرش شگفت‌زده شدند.

هوش مصنوعی: بهشت به واسطه زیبایی و شکوه گلستان شناخته می‌شود و مانند چراغی در تاریکی شب، روشنایی و نشاطی به دل‌ها می‌بخشد.

هوش مصنوعی: گل به خاطر بلبلان شرمنده شد و به همین دلیل عاشقانه‌تر از بلبل‌ها شد.

هوش مصنوعی: چمن با اشاره به نخل می‌گوید که گل‌ها چقدر زیبا هستند و در عوض، سرو ما به درخت طوبی متصل شده است. این نشان‌دهنده‌ی زیبایی و پیوندی است که در طبیعت وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره می‌شود که درخت کوچکی از باغ گل‌ها، که نورش را از شمع گلشن می‌گیرد، از درخت نخل در سرزمینی امن و آرامش‌بخش دور شده است. این تعبیر به زیبایی و ارتباط طبیعت و زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: آب حوضی که زیبایی‌اش شبیه به تصویر ماه است، مانند چاهی از چوب نخشب می‌باشد.

هوش مصنوعی: در آن بهشت، حورهایی وجود دارند که در غم و اندوه هستند، مانند لاله‌هایی که در آتش اشک و داغ سوخته‌اند.

هوش مصنوعی: بهار جلوه‌گری‌های خود را به باغ بخشیده و حالا قوانین و نشانه‌های پاییز را به هم زده است.

هوش مصنوعی: چمن به خاطر او هر لحظه تازه و شاداب می‌شود، اما در دل من هر روز زخم‌ها و غم‌های فراوانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در قفس، پرنده‌ای خوش‌آواز زندگی می‌کند که دیگران از آوازش خوشحال هستند، اما خود او در زندان به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: چنان که جان برای جهان در غم است، خزان خود را تحمل می‌کند تا بهار را برای دیگران به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: مانند نخی که به دام افتاده، خود در غم و اندوه است، در حالی که صیاد در شادی و عید به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: شمعی در محفل می‌سوزد و نورش همه جا را روشن می‌کند، اما خود آن شمع در حال ذوب شدن است و دچار سوختگی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم از درد دل آن معشوق زیبایم بگویم، زیرا از این می‌ترسم که ناگهان شعله‌هایی از آتش برافروخته شود.

هوش مصنوعی: او با سختی و درد زیاد زندگی می‌کرد، اما برای آرامش خاطر معشوقش زندگی می‌کرد.