هوش مصنوعی: یک آهو با رنگ طلایی در حال حرکت است، گاهی دیده می‌شود و گاهی ناپدید می‌شود و از نگاه‌ها پنهان می‌گردد.

هوش مصنوعی: مثل آهو که در دام صیاد نیفتاده و به آرامی در کنار او قرار گرفته، ماریچ (سمبلی از فریب یا نیرنگ) همواره می‌تواند خود را پنهان کند و در عین حال در معرض خطر قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: به این ترتیب، چند فرسنگ از آنجا فاصله گرفت و در نهایت تیر آرامش دل تو را نشانه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که آهو از درد تیر جانش را از دست می‌دهد، نام لچمن در زبان‌ها می‌افتد.

هوش مصنوعی: پس از مرگ، آهو به شکلی تبدیل شد که دیو آن را شناخت و شکارچی، او را از آن نهر شناخت.

هوش مصنوعی: صدای او چنان دلپذیر بود که پری را به شوق آورد تا لچمن را به ندا بخواند.

هوش مصنوعی: دشمن به خاطر درخواست کمک لچمن، زبانش را از دست داده و به تنگنا افتاده است.

هوش مصنوعی: به لچمن گفت که حواسش را جمع کند و بی‌خبر نباشد؛ مبادا کسی به او آسیب برساند و او در این میان آرام شود.

هوش مصنوعی: لچمن به او گفت که نگران نباش و قلبت را آرام نگه‌دار.

هوش مصنوعی: در همین لحظه، شکار وارد می‌شود، مثل این که خوشبختی به همراه موفقیت به سراغ انسان می‌آید.

هوش مصنوعی: از من نخواه که از پیش تو بروم، زیرا هرگز از این مکان دور نخواهم شد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم تو را به حال خود رها کنم، چرا که این برای من درست نیست و با تو که یک انسان هستی، نمی‌توانم مشورت کنم.

هوش مصنوعی: با تأکید زیاد می‌گویم که می‌خواهم به وضعیت خوب و بد تو آگاه شوم.

هوش مصنوعی: از صدایی که به گوشت رسید، می‌دانم که آسیبی به گوشم وارد شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که از من بشنوید که این صدا و آواز، آرامش‌بخش نیست. در دنیا کدام آرامش واقعی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر دشمن در تنگنا قرار گیرد، تنها خدا را به کمک خود می‌آورد و از هیچ کس دیگری یاری نمی‌طلبد.

هوش مصنوعی: هرگز به کمک من نخواهد آمد، چون مطمئنم که این فریاد، نیرنگی از سمت شیطان است.

هوش مصنوعی: سمن دوباره مانند ابر گریست و از چشمانش اشک ریخت، زیرا از دلش صبرش از بین رفته بود.

هوش مصنوعی: از صدای غم‌انگیزش دل من پر از درد و رنج شده، اما دل سنگین تو بی‌احساس است و نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: آیا محبت تو به برادر به خاطر این نیست که هر دوی شما از یک مادر به دنیا آمده‌اید، حتی اگر یکی از شما غریبه باشد؟

هوش مصنوعی: منافق کسی است که مانند دیگران در زمانه‌اش به آرامش و راحتی زندگی می‌کند، اما در حقیقت به تنهایی و به‌دور از صداقت، برخورد می‌کند.

هوش مصنوعی: دیگر از این خواسته‌های بی‌پایه دست بردار، زیرا پس از آرامش و سکون، دیگر شوهر را به دست نخواهی آورد.

هوش مصنوعی: خدا می‌داند که من تا زمانی که او را نداشته باشم، دیگر زندگی را نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: مردن من چه آسان است و به نفع من؛ خودم را انگار مرده می‌بینم، پس برو و زودتر از اینجا برو.

هوش مصنوعی: جبریل به مریم پاسخ داد و گفت: ای مریم! ببین که چند تهمت بر عیسی زده می‌شود!

هوش مصنوعی: بدان که وقتی به دل‌های مردم آسیب می‌زنی، به خوبی می‌فهمی که چه دلی را می‌شکنی. پس مثل مریم نباش که به عیسی اتهام می‌زنی.

هوش مصنوعی: من از این نوع سخن گفتن ناراحت نمی‌شوم، زیرا بر حماقت کسانی است که به حقایق بی‌عقلی می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر دلت می‌خواهد بدی‌ها را بیان کنی، تلاش کن که به اصلاح جهان بپردازی و در برابر نیکی‌ها بی‌تفاوت نباشی.

هوش مصنوعی: من از اینجا که تو هستی، ای دردسر، حتی یک قدم هم حرکت نخواهم کرد، نه حتی به اندازه‌ی یک مو.

هوش مصنوعی: پری گفت: اکنون از زندگی خسته شدم و می‌خواهم مانند کسی که تشنه آب است، از درد و رنج آزاد شوم.

هوش مصنوعی: من زهر می‌خورم و در آخرین خواب سر می‌زنم، یا مثل گوهر می‌شوم یا در آب غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: به محبوبی که به عشق خود پایبند است، درود باد، زیرا او به عاشق خود محبت و وفا می‌دهد.

هوش مصنوعی: به دل خود محبت نکنی اگر طرف مقابل عاشق تو نباشد، مانند این است که بویی از چوب خوشبو نشنوی.

هوش مصنوعی: او قسم خورده که اگر من اینجا نباشم، باید با دیگران و از محبوبم خبر بگیری.

هوش مصنوعی: از شجاعت و دلاوری او، لچمن متوجه اوضاع شد و بی‌درمان از زیبایی آن ماه، دلش مجروح گردید.

هوش مصنوعی: در آن سفر، اندیشه حیرت‌زده‌ای که در دل زمین و آسمان به وجود آمده بود، گواهی بر تجربه‌ای عمیق و منحصر به فرد بود.

هوش مصنوعی: خبر به عابدان این دشت رسید که قسم خورده و نگهبان معبودی شد.

هوش مصنوعی: سمن از روی احترام و محبت، پای کسی را بوسید و بعد روانه شد. او از پا که به سمت سر حرکت کرد، با سرعت بیشتری به راه خود ادامه داد.