هوش مصنوعی: دل بی‌باک و شجاع او به شدت خوشحال شد و در همان لحظه، حال خوبی پیدا کرد و به پروازی شادمانی رفت.

هوش مصنوعی: وقتی بخت کیقباد این خبر خوش را اعلام کرد، جشن و شادی آغاز شد و صدای طبل سفر به گوش رسید.

هوش مصنوعی: به نوبت، سفر آغاز می‌شود و در این مسیر، طبل شادی به صدا در می‌آید و همه با هم همراهی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به دلیل شادی فراوان، روح و جسم همچون فیل و اسب به پرواز درآمده‌اند و هر کدام در پی یکدیگر هستند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف قدرت و عظمت یک شخص یا نماد می‌پردازد که مانند قلعه‌ای زرین بر روی کوهی از فولاد قرار گرفته است. این تصویر نشان‌دهنده استحکام و چابکی است؛ به طوری که این شخص به پشت یک فیل نشسته و در اوج بلندی و جایگاه قرار دارد، مانند کسی که به اوج موفقیت و شایستگی رسیده باشد. وضعیت او به نوعی نماد استحکام و ارزش بالای او محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از یک ماه تحمل سختی‌ها و رنج‌ها، آرامش به جانش رسید و به شهر ترهت وارد شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره شده که گروهی از افراد به استقبال کسی می‌روند و این عمل باعث خوشحالی و شادمانی آن‌ها می‌شود. آنها با اشتیاق و همراهی در مسیر او حرکت می‌کنند و نشان از محبت و استقبال گرم آن‌ها دارد.

هوش مصنوعی: آینه‌ای را بیاور که جلوه و زیبایی شهر را بیشتر کند. اشتباه گفتم، این فقط زیبایی‌های این روزگار است.

هوش مصنوعی: به شهر آیینه، چهره زیبا و دل‌انگیزی مانند خورشید تابان دیده می‌شود که نامش را در دل و جان مردم جا داده است.

هوش مصنوعی: در جشن و سرور، گاهی مهمانی به حضور شاه می‌رسد که کلاهی غیرمعمول دارد.

هوش مصنوعی: در مقابل شجاعت تو، دشمن با دستان بسته و به حالت تسلیم نشسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر برگزاری جشن‌ها و مراسم‌ها، زمین برای آسمان هزاران زیبایی و دلربایی فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: زیر سایه‌بان‌ها، گلباران، همانند گلزار پر از باران بهاری است.

هوش مصنوعی: روح‌های نازنین در حال رقص و نوا هستند، تمام وجودشان پر از شوخی و بی‌استحکامی است.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ی مراسم شراب‌نوشی، میهمانان سرگرم نوشیدن و لذت بردن از شراب هستند.

هوش مصنوعی: جنگ به او گفت: شجاعت تو چیست؟ تدبیر نمی‌تواند در کار خیر به تعویق بیفتد.

هوش مصنوعی: جنگ زینت‌دهندگان آغاز شده و به اهل حرم خبر خوش داده می‌شود.

هوش مصنوعی: باید دختر را با زیورهای عروسی تزئین کنند و او را بپوشانند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه زیبایی او باعث شده که آرایشگر از کار برکنار شود، اما او هنوز در حال انجام کار خود است.

هوش مصنوعی: وقتی آن پری‌چهره شانه‌اش را به سرش زد، به خاطر زیبایی‌اش هیچ مویی از آرایشش کم نشد.

هوش مصنوعی: وقتی که دستان عشق از بلندی زلف او به پا می‌رسید، با خلخال‌اش بازی می‌کرد.

هوش مصنوعی: از زلف (مو) معشوقه‌اش، بافتن مو به یک روش تبدیل شده است تا مبادا از پای خودش پایین بیفتد.

هوش مصنوعی: وقتی که موهای او را دید، معجر (پوششی برای سر) گفت که این ستمگر همیشه بر این موها بند خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی موهای مشکی او را دید، بنفشه در باغچه را به خاطر آن مدل مو قطع کرد.

هوش مصنوعی: دلستان با زیبایی‌هایش، شب را با درخشندگی کهکشان‌ها می‌آراید و راه‌های آسمان را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: گوشواره‌اش از مروارید ساخته شده و زهره (که در اینجا به زیبایی یا فردی زیبا اشاره دارد) بی‌تاب است، چون نور را از ترکیب آتش و آب به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: بر روی پیشانی، گلی که از شبنم تر است، مانند عقدی از گوهر آویخته شده و عرقی بر پیشانی نشسته است.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر حضور آن معشوق زیبا و دلربا پر از جواهرات و درخشش شده است.

هوش مصنوعی: چشمش به خاطر سرمه بیشتر به مستی گرایش پیدا کرده و از نوشیدن شراب خوش‌رنگ لذت می‌برد.

هوش مصنوعی: گفتن داستان آن دهان برای من ممکن نیست؛ زیرا اینجا زمانی برای گفتن حرف‌های کوتاه نیست.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند خورشید درخشان است که به خاطر زیبایی‌اش، از دید پنهان مانده و هیچ نقابی ندارد.

هوش مصنوعی: از پاکدامنی و عفت، چهره‌ای شبیه گل دارد؛ بی‌تردید، حیا و شرم او مانند نقابی بر چهره‌اش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: خیلی از خون‌هایی که ریخته شده، به خاطر زیبایی و ناز او بوده که در دستش به نمایش درآمده و در عوض، حنایش به رنگ خون درآمده است.

هوش مصنوعی: کف دست او رنگ حنا را به هم زد و لب سرخ او تنها زمانی لب به سخن آورد که بر دستش بوسه زد.

هوش مصنوعی: لباس سرخ و زینتی که تا فرق سرش را می‌پوشاند، او را پر از جواهرات کرده است.

هوش مصنوعی: زیبایی او مانند جلوه‌ای است که عشق بر زیبایی‌ها می‌افزاید.

هوش مصنوعی: رنگ زیبای آسمان صبحگاهی روی پای او نشسته و به پشت پای او نیز منتقل شده است.

هوش مصنوعی: او به ساق پای زیبا و نیمرخش بوسه می‌زد و خوشحال بود که نقره زیبایی به دشت زرد (زر) او افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم عاشقان به زیبایی‌ها جلب می‌شود، به جایی می‌روند که معبود مورد پرستش قرار می‌گیرد و به این ترتیب با تمام وجود در آن مکان حاضر می‌شوند.

هوش مصنوعی: در جایی دور از مردم، آتش روشن کرد و با سوختن عود خوشبو، عطر و بخار خوشی را منتشر کرد.

هوش مصنوعی: عاشق دلخواهش را به زیبایی به خود مشغول کرده و گویی فضای درون و بیرون او با هم هماهنگ شده است.

هوش مصنوعی: در اطراف آتش، دعاهای بید می‌خوانند و با طاعت و بندگی، به دور آن مشغولند.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی، مشغول نوشیدن جامی از عشق بی‌ریا و خالص بودند و دور آتش عشق می‌چرخیدند.

هوش مصنوعی: چشمه‌ی نوری که به دور شعله می‌چرخد، مانند آتش در کوه طور است که دور شمع می‌گردد.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای که به شمع نزدیک می‌شود و به خاطر جذابیت و زیبایی‌اش جان خود را فدای عشق او می‌کند، در واقع از خطر آتش او غافل است و نمی‌داند که این زیبایی می‌تواند به نابودی‌اش منجر شود.

هوش مصنوعی: بدن‌ها به دور هم می‌رقصیدند و آتش را روشن کرده بودند؛ آن‌ها به دور هم جمع شده و از دل و جان به رقص و شادمانی پرداختند.

هوش مصنوعی: امروز می‌خواهم دور و بر خودم بچرخم، چون وقتی دور آن دل‌ربا می‌چرخم.

هوش مصنوعی: از هر سو تبریک و تهنیت بلند شد و اهل هنر و موسیقی نیز فریاد شادی سر دادند.

هوش مصنوعی: آنها برای هر دو مه، دانه‌های گرانبهایی را نثار کردند و وقتی که گوهر تقدیم شد، ستاره‌ها نیز به درخشش پرداختند.

هوش مصنوعی: آسمان برای به نمایش گذاشتن زیبایی‌های جدید باغ، ماه را فرستاد و شب را با نور چراغی شگفت‌انگیز روشن کرد.

هوش مصنوعی: جنگ وقتی که به دلایل خوب و نیکو پیش آمد، از جانب دخترخوانده‌اش مشکلاتی برایش ایجاد شد.

هوش مصنوعی: دخترش را به خاطر حقیقتی که به او رسید، با آرامش و دل‌سوزی آزاد کرد.

هوش مصنوعی: دو دختر دیگر از برادرش داشت که پیش سیتا همواره او را می‌دیدند.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها را به دامن خود گرفت و دیگری را با رشته‌ای بزرگ به خود متصل کرد.

هوش مصنوعی: در یک شب، تمام شادی‌های او جمع شد و به مانند میوه‌ای که به درختی رسیده باشد، به سرنوشتش وارد شد.

هوش مصنوعی: پدر چهار داماد برای دخترانش از روی فکر و بررسی زیاد، ثروت‌های زیادی فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: او هیچ بویی از ناتوانی و دشواری احساس نکرد، جز زمانی که اجازه‌ای برای توقف و تامل به او داده شد.