هوش مصنوعی: شکر و سپاس به خاطر کلام این داستان شیرین، که با این لحن زیبایی سروده شده است.

هوش مصنوعی: در سرزمین هند، نظری وجود داشت که در زیر خاتم آن، بنگاله تا سند قرار داشت.

هوش مصنوعی: در شهری به نام اود، سلطانی به نام راجه جسرَت وجود دارد که تخت او به قدری بلند و با ارزش است که آسمان، به خاطر آن حسرت می‌خورد.

هوش مصنوعی: از عدالت او، آتش و پنبه به هم پیوسته‌اند؛ چنان‌که اگر برادری را گرگ بخوانند، مانند برادر است.

هوش مصنوعی: دور او چقدر دنیا شاداب و خوش است که جز در دل‌های غمگین، نامی از غم باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: از خوشبختی‌اش، دنیا مانند روز نوروز شاد و سرزنده است و در میدان جنگ و جشن، مانند خورشید درخشان و پیروز به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر فرمانی که دریافت کرده، در باغ به سراغ گل رفته و دیگر از گل نافرمانی نکرده است.

هوش مصنوعی: تیغ تیز او باعث شده که عشق و محبت به بی‌حاصلی و بی‌ثمر بودن دچار شود و این اوضاع، مادر زمانه را از مشکلات و فتنه‌ها به ستوه آورده است.

هوش مصنوعی: آرزوها و خواسته‌ها در دنیا از دست رفته‌اند، و ارزش طلا به گونه‌ای شکسته شده که مانند رنگ عاشقان جلوه می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به مفهوم فرار از وطن و داشتن ناپسندی نسبت به آن است. در واقع، این بیان می‌کند که دوری از دیار و کشور خود به معنای دور شدن از اصول و ارزش‌های درست است و خواستن چنین وضعیتی نشانه‌ای از ننگ و شرمندگی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی و کامیابی او، ناز و آرزوهایش برآورده شده و تمامی خواسته‌هایش آماده است.

هوش مصنوعی: بخت جوان او هنوز چراغی در خانواده‌اش روشن نکرده است.

هوش مصنوعی: با جان و دل آرزو می‌کرد که فرزندی داشته باشد، اما نخل امیدش هیچ‌گاه به بار ننشست.

هوش مصنوعی: از نیسان او صدف‌ها پر می‌شد، اما دست خالی‌ام نمی‌توانست به گوهر برسد.

هوش مصنوعی: این فرد از بی‌فرزندی خودش ناراحت است، زیرا نام و اعتبارش بدون نسل و فرزندی باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: کسانی خوشبختند که عمرشان دراز است، چرا که در واقع زندگی واقعی از نسل و فرزندان ناشی می‌شود.