هوش مصنوعی: سخن گفتن با معشوقه برای عاشقانی که دلشان پر از عشق است، مثل دارویی برای دردمندان است. سخنان دیگران شاید برای کسانی که درد و رنجی ندارند مفید باشد، اما دل عاشق به کلام معشوقه نیازمند است.

هوش مصنوعی: گوینده به این نکته اشاره می‌کند که در دنیای گفتگو و بیان، هیچ‌گاه سرمای عدم توجه و کمبود جذابیت وجود ندارد، زیرا جان این میدان و زیبا نگه‌دار آن همیشه شاداب و پر انرژی است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس خدا را با چشمان خود ندیده است، اما هر کس از پیغمبر درباره او سخن شنیده است.

هوش مصنوعی: اگر یک قدم از خودت فراتر نروی و به درک عمیق‌تری نرسی، در واقع خدا و پیامبر (مصطفی) را نشناخته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر سخن و کلام حقیقت نداشته باشد، چگونه می‌تواند منبع حیات و وجود ابدی باشد؟

هوش مصنوعی: سخن گفتن از ویژگی‌های انسان است و حیوانات به دلیل نداشتن زبان، قادر به صحبت کردن نیستند.

هوش مصنوعی: سخن نیک مانند حله‌ای از باغ بهشت است که آن بهشت، پر از زیبایی و جذابیت است و آنچه در آن وجود دارد، تماماً نمایان و در دسترس است.

هوش مصنوعی: در جهان، کلامی پایدار و ماندگار وجود دارد که در کنار وحی و الهام قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: عقل انسان مانند آبی است که از گوهرها تشکیل شده و روح او نیز طعمی شیرین و خوشمزه دارد که شبیه شکر است.

هوش مصنوعی: او به ما باغ دانش را هدیه می‌دهد و همانند عروسی که زیورآلاتش را می‌پوشد، آواز خوشی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: کلام آن است که گفت‌وگوی شبانگاهی با موسی برقرار بود و همچنین عیسی به زبانی خاص با مردم سخن می‌گفت.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عشق و محبت می‌پردازد، از زیبایی‌های خلقت الهام می‌گیرد و به عشق محبوبش، عاشق می‌شود.

هوش مصنوعی: از میان همه گفت‌وگوهایی که در دنیای ما وجود دارد، تنها یک سخن اصلی و مقصود وجود دارد و باقی صحبت‌ها تنها حرف‌های اضافی و بیهوده‌اند.

هوش مصنوعی: هر دو طرف، چه دوستان و چه دشمنان، به گفتار اهمیت می‌دهند زیرا این گفتار منبعی برای شکل‌گیری دوستی و دشمنی است.

هوش مصنوعی: اوست که می‌تواند رنگ خشم و لطف را به نمایش بگذارد؛ مرگ و زندگی در دست اوست.

هوش مصنوعی: گاهی پیام دوستی و آشنایی می‌آید و گاهی به خاطر صد زخم و آسیب، جدایی را نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: گاهی دل از دلچنان پاک می‌شود که حتی پس از مرگ، خاک نمی‌تواند آن را با هم درآمیزد.

هوش مصنوعی: سخن دارای جوانب و معناهای فراوانی است، به طوری که هر جنبه آن می‌تواند هزاران نکته و نکته‌ی باریک‌تر داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی صحبت از معانی به میان می‌آید، مانند این است که در هندوستان طوطی‌ها و شکر به وفور یافت می‌شوند.

هوش مصنوعی: من هم مانند کلامی از سوی هند هستم که از دریا بیرون می‌آید و در صدفی پنهان قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: دل من با اندیشه شکسته شده است، زیرا وقتی که زبانم فعال می‌شود، سخن و گفتار من از آن مراقبت می‌کند.

هوش مصنوعی: زمین هند پر از معانی و زیبایی‌هاست و سبزی آن به قدری دل‌انگیز است که حتی آب زندگی را به حسرت می‌اندازد.