دربیت : لاله به شمشاد بر آمیختند
ژاله به گلنار در آمیختند
اگر در افعال که در ضمن قافیه بیت را نیز تشکیل داده اند . فعل ها انگار بر عکس باید باشند . حال شاید در نسخه های معتبر تری به همین ساختی باشد که بنده می پندارم.
ببینید فعل برآمیختن به معنای ترکیب شدن برای لاله وگل که هردو از یک جنس اند مقدور نیست پس نمی توان پذیرفت که گل ( که همان گل سرخ یا رز است .با گل لاله آمیخته شوند. اما از ژاله که قطره است بر می اید که با گلنار که او هم رنگی است آمیخته شود.
پس لاله ها را می توان تصور کرد که از گل " آویخته " شده باشد. و(نه آمیخته که مقئور نیست. ونیز می توان ترکیب شدن ودر گل فرورفتن وبا گل یکی شدن از ژاله " که شبنم است بر می آید
در نتیجه اگر به نسخه ای برخوردید که در آن بیت منظور به این شکل ضبط بود حتمن نسخه ی اصح همانست
با مهر واحترام
م-شفافی

در پایان فراموشم شد آن ضبط به معنا نزدیکتر را بنویسم
با پوزش
بیت صحیح به نظرم این گونه باید نوشته شود
لاله وشمشاد بر آویختند
ژاله به گلنار در آمیختند
با اجازه ی بزرگان

سلام.
در بند اول «بوی راد» است که «ب» جا افتاده.

در ضمن « لاله به شمشاد برآویختند » داریم که احتمالاٌ «برآمیختند» اشتباه تایپی باشد.

سروبنان جامعهٔ نو دوختند
"جامعه" اشتباه هست و "جامه" صحیح

سلام خواستم کمکی به رفقا کرده باشم:
دیبه ازرق: مخفف دیبای ازرق به معنی پارچه ابریشمی کبود است
راد: به معنی بخشنده
زردگلان شمع برافروختند: گل های زرد مانند شمع برافروخته اند

در بیت
دشت نبینی به چه ماند همی / دوست نبینی چه ستاند همی
کلمه نبینی از مصراع اول به اشتباه حذف شده است

وای خدایا توصیف و لطافت شعر و زیبایی واژگان را ببینید چرا با امدن سلجوقیان دیگر خبری از این شعرها و جشنها نیست سلجوقیان ادبیات پارسی و بنیان دانشگرایی را نابود کردند جشنهای مهرگان و سده و تیرگان با امدن اسلام از بین نرفت بلکه با امدن سلجوقیان غز از بین رفت

بند 1  احتمالا اینگونه صحیح است: بلبلکان زند و ستا خواستند

 زند و ستا یعنی زند و اوستا. منظور مجموعه ی سرودهای کهن ، از هر نوعی است. فردوسی گوید: به زند و ستا اندرون زردهشت/ که بنمود هرگونه نرم و درشت  و دقیقی گوید: چو گلبن از گل، آتش نهاد و عکس افکند/ به شاخ او بر، دراج گشت و ستا خوان خسروانی (بنگرید به: مزدیسنا و ادب پارسی، دکتر محمد معین ص 117)