هوش مصنوعی: بهار آمد و ای منوچهری، همراه با گل‌های زیبای لاله و گل‌های رنگارنگ.

هوش مصنوعی: پرندگان خاموش اکنون به‌راحتی زبان خود را باز کرده‌اند و به زبان‌های رومی و عبری سخن می‌گویند.

هوش مصنوعی: یکی از پرندگان به زبان فارسی سرود می‌خواند و پرنده دیگری به زبان ماوراء النهر.

هوش مصنوعی: بلبل در نغمه‌سرایی مثل موسیقیدان‌ها به شوق و شادی پرداخته و قمری در آوازش مانند روحانیون به تفکر و تامل می‌پردازد.

هوش مصنوعی: مانند افرادی که در شهر کوفه سکونت دارند، آنها در مکان خود باقی مانده‌اند و همچنین به افرادی که در شهر بصره زندگی می‌کنند هم اشاره شده است.

هوش مصنوعی: در پای کوه، کبک‌ها در دامن شب به تلاطم و رقصی با حالت غمگین و تاری می‌پردازند.

هوش مصنوعی: او سعی کرد با خط خوش حرف "الف" را کشیده و زیبا بنویسد، اما به دلیل بی‌صبری و عجله نتوانست آن را به درستی و صحیح بنویسد.

هوش مصنوعی: در اینجا به کسی اشاره می‌شود که باید از هفت حرف یا چیز مهم عبور کند، یا اینکه از نبود قلم و نوشته رنج می‌برد، یا اینکه به خاطر بی‌توجهی و نداشتن دقت، مشکلاتی برایش پیش آمده است. این اشاره به اهمیت نوشتن و دقت در کارها دارد.

هوش مصنوعی: طوطی با مردم روستا و شهر به گفتگو و داستان‌گویی مشغول شد.

هوش مصنوعی: پیراهنی سیاه و شلواری قرمز از پارچه‌ای نرم و لطیف، که گل‌های ریز بر روی آن نقش بسته است.

هوش مصنوعی: شلوار مثل آستین بوعمری است، اما پیراهنی بدون آستین است.

هوش مصنوعی: هدهد مانند دختری زیبا و معصوم است که موهایش مثل زلف ایاز است و چشمانش به زیبایی فخر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: شانه‌ای زیبا و بلند بر سر شخصی قرار دارد که موهایش بلند و براق نیست. این تصویر حس غم و دلتنگی را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبل در شاخ درخت ارغوان نشسته و به زیبایی دل‌انگیز معمر عذری (زهره معمر) خیره شده است.

هوش مصنوعی: شاعرانی که بدون رعایت وزن و قافیه شعر می‌گویند، هنر خلق شعر را ندارند و اثرشان به زیبایی واقعی شعر نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: طاووس در مدح عنصر مولانا شعر زیبایی خواند که به سبک مسمط منوچهری سروده شده است.

هوش مصنوعی: بر روی برگ سفید یاسمین، قطره‌های شرابی از می به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: تلاش مکن که سر خوشبختی بر گردن کسی که به خاطر کوتاهی‌اش نمی‌تواند بر آن تکیه کند، قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: خون غم لاله به خاطر کوتاهی عمرش در دل خودش غمگین شد.

هوش مصنوعی: صد گردنک زبرجدین به معنای این است که تعداد زیادی از زیورهای قیمتی و دلربا به یک تن ضعیف و آسیب‌پذیر نظاره‌گر هستند. مانند این است که زیبایی و جاذبه‌های ظاهری بر یک فرد با اراده و توانایی کم تمرکز کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در این بیت به توصیف چیزی بسیار زیبا و ارزشمند اشاره شده است که بر سر انسانی بسیار خوش‌چهره و متناسب قرار دارد. زیبایی و درخشندگی آن نشان‌دهنده‌ی اهمیت و شکوه آن فرد است. همچنین، به نوعی پرسش از بیننده یا شنونده وجود دارد که آیا این زیبایی و شکوه را می‌دانند یا نه.

هوش مصنوعی: به زیبایی و لطافت چهرهٔ معشوق نگاه کن که مانند شمشاد و زلف‌های گلنار است.

هوش مصنوعی: ای بهار تازه! تو به قدری زیبا و دلنشینی که درختان و دشت‌ها را با زیبایی و زینت خود آراسته‌ای.

هوش مصنوعی: با زیبایی‌ها و جلوه‌های بهشت برین، که پر از نور و روشنایی شب قدر است.

هوش مصنوعی: از عطر تازه و نسیم دلپذیر مانند بوی خوش مشک و عنبر خوشایند است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و جذابیت ظاهری می‌پردازد، به طوری که رنگ و طرح و چهرهٔ نیکو مانند قصر مجلل و باشکوه ملک محمد به نظر می‌رسد. در واقع، به زیبایی و شکوهی اشاره دارد که می‌تواند به شکلی شگفت‌انگیز دلربا باشد.

هوش مصنوعی: میر اجل مظفر عادل به عنوان انسانی فرزانه و با فضیلت شناخته می‌شود، که در دنیای اخلاق و نیکی نقش برجسته‌ای دارد. او همانند ستاره‌ای درخشان در آسمان معنویات می‌درخشد و به عنوان نماد کرم و بخشندگی شناخته می‌شود. نسل او نیز از ویژگی‌های نیکو و انسانی برخوردارند، که به خاطر آثار ارزشمندش، نسل به نسل ادامه می‌یابد.

هوش مصنوعی: با چهرهٔ زیبا و دلربایی چون ماه و با ویژگی‌های دلنشین و معصومیت مانند زهره، همچون شیری با شرافت و پاکدامنی بی‌نظیر.

هوش مصنوعی: که از هر طرف مردم و بزرگان را دیده و شناخته‌اند، حالا طبع و ذوق آن‌ها را مانند دریای وسیع و بی‌کران دریافته‌اند.

هوش مصنوعی: به انسان‌هایی که از نظر شخصیت و فضایل اخلاقی برتری دارند، و همچنین به خاندان‌ها و نسل‌های مختلفی که به خاطر نژاد و تاریخ‌شان ارزشمند هستند، نباید فقط از منظر جغرافیایی یا نسبی نگاه کرد. برتری‌ها بیشتر به ویژگی‌های انسانی و فضیلت‌ها بستگی دارد تا به محل زندگی یا نسل.

هوش مصنوعی: وقتی که روح و خلق و خوی مؤمن از فردی که راه کفر را پیش گرفته قطع می‌شود، این به خاطر ناپسندیدن بدی‌ها و رفتارهای ناخوشایند است.

هوش مصنوعی: با چکش آهنی او بر مهرهٔ پشت شیر نر بزند.

هوش مصنوعی: اگر سنگ آسیا در جلوی اسب او بیفتد، به اندازه ستاره‌ای در دریا ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: دل او از شدت عشق نمی‌تواند به یک ذره کم‌سویی کند، زیرا هیچ کس به اندازه او دل پرشور و نیرومندی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر به ناگاه در کنار او، پلنگ یا ببر ظاهر شود و او را تهدید کند، باید با شجاعت و استواری برخورد کند.

هوش مصنوعی: او از طرف خود به آن‌چه در این سو است، نمی‌نگرد، چون از ننگ و حقارت و بی‌قدری می‌ترسد.

هوش مصنوعی: ای میرا! ای پادشاه! ای ستاره و ای ماه! تو در حال رفتنی، پادشاهی، مانند ستاره و ماه زیبایی.

هوش مصنوعی: اگر کسی یمن را بخواهد، یمنی به دست می‌آورد، و اگر کسی یسر را بخواهد، یسری به دست خواهد آورد.

هوش مصنوعی: دیوانه به سادگی نمی‌تواند طنابی از کاغذ را پاره کند، همان‌طور که تو نمی‌توانی در برابر درب آهنی مقاومت کنی.

هوش مصنوعی: مثل تیغی که از شاخ گندنا (گلابی وحشی) جدا می‌شود، تو هم سنگ بزرگ آسیا را کنار می‌زنی.

هوش مصنوعی: زمانی که شعر عربی آغاز شد و هم‌تراز با اشعار لبید و اوس بن حجری قرار گرفت.

هوش مصنوعی: زمانی که شعر فارسی را با مهارت بیان می‌کنی، استاد شهید و میر بونصری درخشش خاصی دارند.

هوش مصنوعی: در جمع‌های شادی، اوقات خوش را با نوشیدنی سپری کن، اما در میدان جنگ، مقابله با دشمنان را با شمشیر انجام بده.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ، هزاران کسی که مانند حارث ابن ظالم المری مهارت دارند، وجود دارند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که اختلاف بین شیعه و سنی وجود دارد، پذیرش هماهنگی و توافق طبیعی و دایمی ممکن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: یک قاری در میان عرب و عجم وجود دارد که فاتحه‌الکتاب را می‌خواند.

هوش مصنوعی: در زمان خوشایند آزادی، در آسمان بدون دشمنی.