هوش مصنوعی: دل بی تو هیچ آرامش و صبری ندارد و اگر امروز بتوانم تحمل کنم، فردا دیگر نمی‌توانم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم فردی تنها و بی‌همتا داشته باشم که همه‌ی خوبی‌هایم را ببیند و کسی که مثل تو باشد، هرگز به چنین وحدتی نرسد.

هوش مصنوعی: تجربه‌ای که به دست آورده‌ام، مرا به حقیقتی آگاه کرده است؛ انسان‌ها باید برای یادگیری و دانایی، از طریق تجربه کسب علم کنند.

هوش مصنوعی: اگر با من ناز و عشوه کنی و صحبت کنی، شاید بتوانیم یاد و خاطره‌های گذشته را زنده کنیم و از دل آزار و ناراحتی‌های قدیمی بکاهیم.

هوش مصنوعی: اگر ناز و محبت تو را نپرستم و دلم را به تو ندهم، به خاطر این است که دوست داشتن و محبت واقعی تو برایم روشن و واضح نشود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو از زبان من خواهان بوسه‌ای هستی، اما من نمی‌توانم خواسته‌ات را برآورده کنم، زیرا چیزی برای بخشیدن ندارم.

هوش مصنوعی: من تلاش می‌کنم دل تو را با نرمی و ملایمت به سمت خود جلب کنم و در نهایت به خانه‌ام نزدیکت کنم، اگر این نرمی هم نتیجه ندهد.

هوش مصنوعی: اگر این عاشق از در تو ناامید شود، دیگر از در سلطان بزرگ دنیا هم ناامید خواهد شد.

هوش مصنوعی: حاکمی که بر اساس دانش و فهم خود سخنی بر دلش می‌نشیند، نمی‌تواند از اسرار ملک آگاه شود.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از جهان را به دست آورده و اگر به تلاش خود افتخار نکند، نمی‌تواند بر آن نیمه تسلط یابد.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره شده است که شرق و غرب هر کدام می‌توانند به نوعی نمایانگر وجود و حضور او باشند. اگر کسی در شرق باشد، نمی‌تواند وجودی جز او را مشاهده کند؛ یعنی او در همه‌جا حاضر است و هیچ‌ چیز دیگری نمی‌تواند غیر از او را بشناساند. این بیان به نوعی از وحدت وجود و یگانگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: شگفتا از قیصر که به خاطر سادگی‌اش، از مسعود فکر می‌کند و مجنون نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که سلطنت‌های بزرگ مانند قیصر و فغفور (دو حاکم مشهور در تاریخ) تنها به تماشاگاهی تبدیل شده‌اند. آیا واقعاً به نظر می‌رسد که روزی کسی بتواند از این دیدار لذت ببرد یا به تماشای آنها برود؟

هوش مصنوعی: سرنوشت آن‌ها به پایان رسید و زندگی‌اشان به بحران افتاد؛ چرا که هر کسی که به ضعف و پیری برسد، هرگز rejuvenate نخواهد شد.

هوش مصنوعی: امروز روزی است که قدرت و موفقیت جدیدی به دست آمده است، روزی که هیچ‌گاه به عقب و به دوران آدم و حوا بازنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: کسی که به او خوشبختی روی بیاورد، چه کسی خواهد بود که از او دور نشود؟ و کجا می‌تواند جیحون برود که به دریا نرسد؟

هوش مصنوعی: مردم از شهر صنعا برای او داستان‌هایی می‌فرستند، اما اگر سال آینده نماینده‌اش به سوی صنعا نیاید، این موضوع تغییر نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: شخصی به خوبی و به طور گسترده به قدرت و تسلط بر امور رسید، اما به این دلیل که در جایی خاص و مشخص (هیجا) به وضعیت مطلوبی نرسید، ممکن است که این موفقیت‌ها خیلی معنی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر دولت شاه بخواهد به دشمنان هجوم ببرد یا به آن‌ها حمله کند، باید منتظر باشد تا زمانی برسد که آن دشمنان به او نباشند و در پی او نیفتند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در مقام قدرت و سلطنت قرار دارد، در واقع بنده و خدمت‌گزار خدای خود است و هیچ بزرگی نمی‌تواند به تنهایی به خدا نزدیک شود و از او برتر باشد.

هوش مصنوعی: هیچ کسی که ولی و سرپرست دیگران باشد، هرچند از پادشاهان و ملکان بالاتر باشد، واقعاً مولا و سرور نخواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که او بیاید، سلطنت‌ها و پادشاهان رسوا خواهند شد؛ چرا که سلطنتی که باید برقرار بماند، هرگز نباید به حیا و آبرویش لطمه‌ای وارد شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مانند او ملکی وجود نداشته باشد، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به دنبالش باشد. بنابراین نمی‌توان به صورت واقعی در پی او رفت.

هوش مصنوعی: خبر پیروزی به گوش رسید، اما پیروزی تو تنها به معنای تسلط بر سرزمین نیست و هیچ چیز جز این پیروزی نمی‌تواند تو را به عظمت برساند.

هوش مصنوعی: آب دشمن به پایین سرازیر شده و دیگر هیچ آبی از پایین به سمت بالا نمی‌رود.

هوش مصنوعی: اگر کار خوبان به نیکی پیش برود و کار بدخواهان به نتیجه نرسد، پس هیچ کس نمی‌تواند چیزهای نیکو را به بدی تبدیل کند.

هوش مصنوعی: خانه هیچ‌گاه بدون موش نمی‌ماند و باغ هم از مار خالی نخواهد شد. مملکت هم با دوری از دشمنان خرد و کوچک، پاک و مصفا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مار پنهان است، نمی‌توان آن را کشت. دشمن هم تا وقتی که خود را نشان ندهد، نمی‌توان او را از بین برد.

هوش مصنوعی: درد یک ساعت در بدن و سرشان وجود داشت، اما ناگهان آرامش و راحتی به سراغشان آمد، به‌طوری که از اجزای بدنشان این درد ناپدید شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تیر را درست نکنی، راست نمی‌شود و همچنین تا زمانی که سرو را پیرایه نبندی، زیبا و باارزش نخواهد شد.

هوش مصنوعی: از ابتدای جوانی تا زمانی که نتوانی به مدت کوتاهی خود را از شلوغی و جذابیت دور کنی، هیچ چیزی کم نخواهد شد و زندگی پر رونق و خوشبو باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شمعی که خاموش و تاریک شده را نبری، اطراف آن نمی‌سوزد و نمی‌تواند به مانند ستاره‌ای درخشان شود.

هوش مصنوعی: این شادی‌ای است که هیچ‌گاه از دل‌ها دور نمی‌شود و این زیبایی‌ای است که هرگز تنها و جدا نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: این باغ زیبا و این مجلس دل‌انگیز، هرگز نمی‌تواند با دیدن تنها از چشم و دل ما زنده شود.

هوش مصنوعی: این جشن و شور و آواز دل‌نواز را، هیچ‌گاه از گوش دل و گوش ظاهر نمی‌توان شنید.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خاک زمین به بویی خوش و ارزشمند تبدیل نشود و سنگ‌ها به دُر و مروارید بدل نگردند، تغییری در ذات و ماهیت آن‌ها نخواهد بود.

هوش مصنوعی: جامی را از دست معشوق بگیر، چرا که زیبایی موی تو به قدری است که حتی این شراب خاص هم نمی‌تواند با آن برابری کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که شراب ناب ننوشی، آرامش جان نخواهی داشت. و تا زمانی که از ابریشم نرم و خز استفاده نشود، آسایش حاصل نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، بخور و از زندگی لذت ببر، زیرا هرگز اجازه نده این سرزمین و حکومتت به غارت برود.