اطلاعات
وزن: مفاعیل مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن مکفوف محذوف)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
الا وقت صبوحست، نه گرمست و نه سردست
نه ابرست و نه خورشید، نه بادست و نه گردست
هوش مصنوعی: وقت صبح فرامیرسد که نه هوای آن گرم است و نه سرد. نه ابر در آسمان است و نه خورشید میتابد. نه بادی میوزد و نه گرد و غباری در فضا موجود است.
بیار ای بت کشمیر، شراب کهن پیر
بده پر و تهی گیر که مان ننگ و نبردست
هوش مصنوعی: ای گرانمایه و زیبا از کشمیر، شراب کهنه بیاور و به ما بده، تا از این دنیا و جنگ و جدلهایش خالی شویم و ننگ و عیب را از خود دور کنیم.
از آن باده که زردست و نزارست ولیکن
نه از عشق نزارست و نه از محنت زردست
هوش مصنوعی: به این باده که رنگش زرد و حالش خراب است، اما نه از عشق بینصیب است و نه از درد و رنج دچار است.
به جان اندر قوتست و به مغز اندر مشکست
به چشم اندرنورست و به روی اندر، وردست
هوش مصنوعی: این جمله به صفاتی اشاره دارد که در عناصر مختلف وجود دارند. به جان، نیرویی دمیده شده و در مغز، دانش و اندیشه نهفته است. در چشم، نور و بینایی وجود دارد و در چهره، جذابیت و زیبایی قابل مشاهده است. این ترکیب از عناصر نشان میدهد که هر قسمت از وجود انسان ویژگیهای خاص خود را دارد که به زندگی و هویت او معنا میبخشد.
حاشیه ها
1395/07/27 11:09
عبدالله قاسمی
سلام
خانم گیتی پاشایی در آهنگ فصل خزان (خیزید و خز آرید) این شعر رو هم خونده اند .. یادش گرامی
در ذیل این شعر در تصحیح دکتر دبیرسیاقی، ابیاتی از نسخه آقای کیوانپور مُکری همراه با مقدمه ی هدایت آورده که در هیچ نسخه دیگری نیست و در سرتاسر اینترنت نیز جستم و نیافتم:
به دست بت خَلُخ، کنم سرخ ز می رخ
ز هجران تو آوُخ، مرا چهره ی زردست
حریفانه شرابی، ده از بهر ثوابی
به می دار شتابی، که مِی دافع دردست
بَطی گیر تو در مشت، پر از آتش زردشت
به می دار قوی پشت، که می پیشه ی مردست
دل و خاطر برنا، به می دار توانا
مخور غصه که دانا، غم هیچ نخوردست
به بر گیر نگاری، بت لاله عذاری
که در شوخی و یاری ز همه خوبان فردست
زنخ سیب سپاهان، دو چشم آهوی فتّان
دو جعد اژدر پیچان، دو رخ شاخه ی وردست
زمستان چو درآید، بطٍ باده بباید
بجز باده نشاید، که می چاره ی بَردست
بُتا گوش به نی کن، قدح نوش ز می کن
غم حادثه طی کن، که غم روح نبردست