مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد</p></div>
<div class="m2"><p>و اندر لب و دندان چو شکر گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود</p></div>
<div class="m2"><p>از ذوق لبش زندگی از سر گیرد</p></div></div>

رباعیات مهستی گنجوی چاپ  آذربایجان شوروی به سال ۱۹۸۵ - تصویر ۲۳

دیوان مهستی گنجوی به کوشش طاهری شهاب - مهستی گنجوی - تصویر ۵۱

رباعی شمارۀ ۵۹

هر کارد که از کشته خود برگیرد
و اندر لب و دندان چو شکر گیرد
گر باز نهد بر گلوی کشته خود
از ذوق لبش زندگی از سر گیرد

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به مفهوم عذاب وجدان و تأثیر اعمال خود بر دیگران اشاره می‌کند. هر قاتلی که از خون قربانی‌اش بهره‌برداری کند و آن را به شیرینی شکر تشبیه کند، اگر دوباره خون همان قربانی را بریزد، زندگی و ذوق لب او به طور کامل نابود خواهد شد. به عبارت دیگر، اعمال نادرست و خشونت‌آمیز عواقب جدی و زجرآوری را به همراه دارد.

رباعی شمارۀ ۵۷

رباعی شمارۀ ۵۸

هوش مصنوعی: هر چاقویی که از بدن خود فرزند خون می‌گیرد، مانند شکر روی لب و دندانش نشسته است.

هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد

و اندر لب و دندان چو شکر گیرد

هوش مصنوعی: اگر او دوباره به گلوی کشته‌اش نگاه کند، با ذوق لبش زندگی دوباره را از سر می‌گیرد.

گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود

از ذوق لبش زندگی از سر گیرد

رباعی شمارۀ ۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها