در مصرع دوم اگر گفته شود: از پیچش زلفش دل من بسته اوست وزن شعر درست می شود

جوله : بافنده

" ز " تار زلفش تن من بسته ی اوست

جوله یعنی جوجه تیغی

رباعی نویافته از مهستی
برده ست دلم آن رخ زیبای تو دوست
فریاد از آن دو چشم رعنای تو دوست
گفتی که:که کرده ست تو را سودایی؟
سودای تو،سودای تو،سودای تو دوست
نسخه خطی به تاریخ کتابت سال 725 قمری متعلق به کتابخانه ملی ملک

مصرع دوم چیزی کم دارد تا وزن آن درست شود. شاید این گونه باشد: از تار دو زلفش، تن من بسته اوست.

سلام.

آن خال که بر گردن مردافکن توست

همواره مغمّـز تنِ پُـر فن توست

تا ظن نبری که آن نشان از تن توست

آن خون دل من است در گردن توست!