به نظر من شعر اینجوری بوده یا باید باشه
گیسو به سر زلف تو در خواهم بست
تا بنشینی و چو دوش نگریزی مست
پیش از مستی هر آنچه اندر دل هست
میگویم که تا باز نگوئی شد مست

هر آنچه
صحیح است

شعر انگارش و تصویری یگانه و بیتا دارد از سخنان مستانه و وعده های عاشقانه و البته نمایی از مردی دیده می شود که نازش را می کشیده اند و خردمند بوده و به خرد باختگی دلبر خرده می گرفته است و البته باده می خورده است و نیم مست می گریخته است از ترس کسان یا ناپرهیزی دلبرش ! اگر چنین مردی هم بوده باشد باید گفت کمیاب شده امروز !

با محمد و علی تبریزی موافق نیستم. "هر آنچم" صحیح است و دلیلی بر تغییر آن نمی بینم. معنی شعر بدین صورت است که "هر آنچه در دل من هست " ولذا کاملا صحیح میباشد. یعنی "م" ضمیر ملکی است...

احساس میکنم اشعارش اشکال وزنی دارد؟!

من هم فکر میکنم اشکال وزنی داره

این رباعی بدون هیچ گونه اشکال وزنی و تمام کلمات هم درستن.
اشکال از خوانندگانی ست که با اوزان رباعی هیچ آشنایی ندارن و هر اختیارات شاعری رو بر مبنای اشتباه،قضاوت می کنن.

کمی تامل شود هیچ اشکالی در وزن نمیتوان یافت

شیوا

به نظر من مصراع آخر "شده مست" درست تر است