باید زه گفت و افرین خواند بر این بانو ی بزرگ و گنجه که مردان و زنان زیادی به ما داده است

آفرین براین ذوق وبراین حس قوی

درود بر این ترک پارسی گوی

درود بر تبریزی خرم خامه

به نظر می رسد
در مصرع چهارم ای جان جهان مناسب تر باشد
جان جهان خطاب به معشوقه !

اگرمهستی همین یک رباعی راسروده بودلیاقت اورادرحدکمال نشان میداد.هشت آرایه ی ادبی زیبادراین رباعی این زیباصنم وجود دارد .جزاحسنت گفتن طریقی نمیبینیم

آیا مصرع آخر میتواند اینطور باشد :
ای جان ؛ جهان مگر که با مات خوش‌ست

سلام .مصرع آخر بجای جان ، شاه هم میتونه باشه. مراعات النظیر هم کاملتر میشه .
ای شاه ، جهان مگر که با مات خوش‌ست

اگر فتحه بعد از جان برداشته شود مصرع بجای دوازده سیلاب یازده می شود .