مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۹۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیدم چو مه و مهر میان کویش</p></div>
<div class="m2"><p>گرمابه زده آبچکان از مویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم که یکی بوسه دهم بر رویش</p></div>
<div class="m2"><p>زینسو زن من رسید وز آنسو شویش</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8984 - مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۹۸

شمارهٔ ۹۹

دیدم چو مه و مهر میان کویش
گرمابه زده آبچکان از مویش
گفتم که یکی بوسه دهم بر رویش
زینسو زن من رسید وز آنسو شویش

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر لحظه‌ای دلنشین را توصیف می‌کند که در آن زیبایی محبوبش، همچون ماه و خورشید، در برابر چشمانش حاضر است. او به خاطر زیبایی و جذابیت او دلتنگی می‌کند و می‌خواهد بوسه‌ای بر لبانش بزند. در عین حال، او به خاطر وجود همسرش به این احساسات دست یافته است.

شمارهٔ ۹۷

شمارهٔ ۹۸

هوش مصنوعی: دیدم که او مانند ماه و آفتاب در میان راهش بسان یک گرمابه، آبچکانی از مویش جاری است.

دیدم چو مه و مهر میان کویش

گرمابه زده آبچکان از مویش

هوش مصنوعی: گفتم که یک بوسه به رویش بزنم، اما همسر من از این سمت رسید و شوهرش از طرفی دیگر آمد.

گفتم که یکی بوسه دهم بر رویش

زینسو زن من رسید وز آنسو شویش

شمارهٔ ۹۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها