من مَهْسَتی هستم، که از میان همه خوبان، تنها افتاده و به زیبایی در خراسان و عراق شناخته شده‌ام.

ای پور خطیب گنجه، به خاطر خدا مگذار که که چنین از درد دوری بسوزم.