مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نسرین تو زد پریر بر من آذر</p></div>
<div class="m2"><p>دی باد ز سنبلت، مرا داد خبر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امروز در آبم از تو چون نیلوفر</p></div>
<div class="m2"><p>فردا ز گل تو خاک ریزم بر سر</p></div></div>

مهستی گنجه ای ؛ بزرگترین زن شاعر رباعی سرا، به اهتمام معین الدین محرابی - معین الدین محرابی - تصویر ۱۹۵

شمارهٔ ۸۸

نسرین تو زد پریر بر من آذر
دی باد ز سنبلت مرا داد خبر
امروز در آبم از تو چون نیلوفر
فردا ز گل تو خاک ریزم بر سر

هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عاطفی و زیبایی‌های طبیعت اشاره دارد. نسرین، که به مثابه یک گل زیبا است، باعث برانگیختن احساسات و یادآوری خاطرات در دل شاعر می‌شود. او از عشق و زیبایی نسرین سخن می‌گوید و به آرامشی که او به زندگی‌اش می‌بخشد، اشاره می‌کند. شاعر به ارتباطی عمیق با نسرین و تأثیری که او بر زندگی‌اش دارد، اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۸۶

شمارهٔ ۸۷

هوش مصنوعی: نسرین عزیز، گلی زیبا بر من جلوه‌گری می‌کند و بادی که به عطر سنبلت مشامم را پر کرده است، پیامی به من می‌آورد.

نسرین تو زد پریر بر من آذر

دی باد ز سنبلت، مرا داد خبر

هوش مصنوعی: امروز در آب شفاف و زلال مانند نیلوفر به تو فکر می‌کنم، و فردا از خاک تو بر سینه‌ام می‌افشانم.

امروز در آبم از تو چون نیلوفر

فردا ز گل تو خاک ریزم بر سر

شمارهٔ ۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده