مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۷۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سهمی که مرا دلبر خباز دهد</p></div>
<div class="m2"><p>نه از سرِ کینه، از سر ناز دهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در چنگ غمش بمانده‌ام، همچو خمیر</p></div>
<div class="m2"><p>ترسم که به دست آتشم باز دهد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9197 - مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۷۶

شمارهٔ ۷۷

سهمی که مرا دلبر خباز دهد
نه از سر کینه از سر ناز دهد
در چنگ غمش بمانده ام همچو خمیر
ترسم که به دست آتشم باز دهد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از حس عشق و وابستگی به معشوق صحبت می‌کند. او می‌گوید که عشق و محبت معشوق به او نه از روی دشمنی، بلکه از روی ناز و محبت است. او همچنین به احساسی عمیق و شکننده اشاره می‌کند و نگران است که این عشق او را به مرگ یا عذاب برساند.

شمارهٔ ۷۵

شمارهٔ ۷۶

هوش مصنوعی: آنچه محبوب من به من می‌بخشد، نه به خاطر دشمنی بلکه از روی محبت و لذت است.

سهمی که مرا دلبر خباز دهد

نه از سرِ کینه، از سر ناز دهد

هوش مصنوعی: من در چنگ غم او گرفتار نیستم، مانند خمیر نرم که در دستان آتش حالت عوض می‌کند و تسلیم می‌شود.

در چنگ غمش بمانده‌ام، همچو خمیر

ترسم که به دست آتشم باز دهد

شمارهٔ ۷۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده