مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست</p></div>
<div class="m2"><p>چون هست ز هرچه نیست نقصان و شکست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پندار که هرچه هست در عالم نیست</p></div>
<div class="m2"><p>وانگار که هر چه نیست در عالم هست</p></div></div>

مهستی گنجه ای ؛ بزرگترین زن شاعر رباعی سرا، به اهتمام معین الدین محرابی - معین الدین محرابی - تصویر ۱۸۰

شمارهٔ ۸

چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست
چون هست ز هرچه نیست نقصان و شکست
پندار که هرچه هست در عالم نیست
وانگار که هر چه نیست در عالم هست

هوش مصنوعی: این ابیات به مفهوم بی‌ثباتی و ناپایداری جهان اشاره دارند. بیان می‌کند که هر چیز دنیایی که به نظر می‌رسد وجود دارد، در واقع بی‌ارزش و بی‌فایده است، و در عوض آنچه که به نظر نمی‌رسد ممکن است حاوی حقیقت و ارزش باشد. در واقع، شاعر به ما یادآوری می‌کند که واقعیت‌ها ممکن است متفاوت از آنچه که ظاهر می‌شوند، باشند.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: چون هیچ‌چیز به جز باد در دست نیست، پس نمی‌توان از هر چیزی که وجود ندارد، کمبود و نقصی را احساس کرد.

چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست

چون هست ز هرچه نیست نقصان و شکست

هوش مصنوعی: تصور کن که هر چیزی که در دنیا وجود دارد، در واقع وجود ندارد و برعکس، وانمود کن که هر چیزی که وجود ندارد، در این دنیا به وضوح حضور دارد.

پندار که هرچه هست در عالم نیست

وانگار که هر چه نیست در عالم هست

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده