مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۶۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند</p></div>
<div class="m2"><p>تا حمله برد به حسن، بر تو دلبند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خورشید رخت چو تیغ بنمود از دور</p></div>
<div class="m2"><p>پیکان سپری کرد، سپر هم افکند</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8980 - مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند
تا حمله برد به حسن بر تو دلبند
خورشید رخت چو تیغ بنمود از دور
پیکان سپری کرد سپر هم افکند

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از شکل زیبای غنچه و پیکان‌هایی که به سمت محبوبش پرتاب می‌شوند، یاد می‌کند. زیبایی محبوبش همچون خورشید است که در دوردست‌ها درخشش دارد. پیکان‌های عشق به سوی او حمله‌ور شده و سپر عشق را بر زمین می‌افکند.

شمارهٔ ۶۸

شمارهٔ ۶۹

هوش مصنوعی: گل به زیبایی و حالت غنچه‌ای خود، به سوی تو، ای محبوب دلنشین، چندین بار حمله ور شد و دل را به تسخیر خود درآورد.

گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند

تا حمله برد به حسن، بر تو دلبند

هوش مصنوعی: خورشید مانند شمشیری از دور نمایان شد و در حالی که تیراندازی می‌کرد، سپر را نیز به کنار انداخت.

خورشید رخت چو تیغ بنمود از دور

پیکان سپری کرد، سپر هم افکند

شمارهٔ ۶۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده