مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد</p></div>
<div class="m2"><p>زین عورت بیچاره دعا بس باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من گاو نیم نه شاخ در خورد من است</p></div>
<div class="m2"><p>ور گاو شوم شاخ دو تا بس باشد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۹

شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد
زین عورت بیچاره دعا بس باشد
من گاو نیم نه شاخ در خورد من است
ور گاو شوم شاخ دو تا بس باشد

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که فرد به ستایش و تمجید از دیگران نیازی ندارد و به دنبال قدرت و عظمت نیست. او به بیان این نکته می‌پردازد که حتی اگر در جایگاه یک گاو قرار بگیرد، کسب شاخ‌های بیشتر (قدرت و مقام بیشتر) برایش اهمیت ندارد. به‌طور کلی می‌توان گفت که شاعر بر سادگی و بی‌نیازی نسبت به توجه و تعریف دیگران تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۶۷

شمارهٔ ۶۸

هوش مصنوعی: ای پادشاه، از تو فقط دعا و خوشامدگویی این زن بیچاره کافی است.

شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد

زین عورت بیچاره دعا بس باشد

هوش مصنوعی: من مدعی نیستم که برتری دارم و نیازی به بزرگ‌نمایی نیست. اگر هم گاو شوم، داشتن دو شاخ برایم کافی خواهد بود.

من گاو نیم نه شاخ در خورد من است

ور گاو شوم شاخ دو تا بس باشد

شمارهٔ ۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده