مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>قاضی چو زنش حامله شد زار گریست</p></div>
<div class="m2"><p>گفتا ز سر قهر که اینواقعه چیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من پیرم و . . . من نمی خیزد هیچ</p></div>
<div class="m2"><p>وین قحبه نه مریم است، این بچه کیست</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8976 - مهستی گنجوی » دیوان اشعار » رباعیات «نسخهٔ دوم» » شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

قاضی چو زنش حامله شد زار گریست
گفتا ز سر قهر که اینواقعه چیست
من پیرم و    من نمی خیزد هیچ
وین قحبه نه مریم است این بچه کیست

هوش مصنوعی: قاضی وقتی که همسرش حامله شد، به شدت گریه کرد و از ناراحتی پرسید که چه اتفاقی افتاده است. او با ناامیدی به سن و سال خود اشاره کرد و گفت که دیگر توانایی برخواستن ندارد و به همسرش توهین کرد و از او پرسید که این بچه چه کسی می‌تواند باشد.

شمارهٔ ۴۳

شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: قاضی وقتی فهمید همسرش حامله شده، به شدت گریه کرد و گفت: از شدت ناراحتی نمی‌دانم این موضوع چه معنایی دارد.

قاضی چو زنش حامله شد زار گریست

گفتا ز سر قهر که اینواقعه چیست

هوش مصنوعی: من سالخورده‌ام و دیگر هیچ چیز برایم جنبش و حرکت نمی‌کند. این زن فاحشه، مریم نیست، پس این بچه کیست؟

من پیرم و . . . من نمی خیزد هیچ

وین قحبه نه مریم است، این بچه کیست

شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده