هوش مصنوعی: ای کسی که عشق تو در مصر زبانزد است و جان‌های بسیاری به خاطر تو فدای عشق تو شده‌اند، به ما رحم کن و حال پیر کهن را به خاطر بیاور.

هوش مصنوعی: من دلی عزیز دارم که به عشق یک پری زیبای خاص وابسته است؛ اما نمی‌دانم چرا خداوند عاشقان را از این عشق دور می‌کند.

هوش مصنوعی: دل به شدت دلتنگ و غمگین از دیدنت است و شب و روز به یاد تو ناله و آه می‌کند. بلبل در باغ گل، نغمه‌های شیرین و زیبایی می‌خواند.

هوش مصنوعی: من خوشی‌های هر دو جهان را به هیچ چیز فدای این نخواهم کرد؛ فقط یک بوسه از لب تو را می‌خواهم و تو جان من را در دستان خود داری.

هوش مصنوعی: داشتن زلف یار مانند نوازش و بوسه بر لب، لذتی متفاوت و خاص دارد که در کنار این پریشانی و سردرگمی، احساسات عمیق‌تری را به دنبال دارد.

هوش مصنوعی: چرا از زیبایی و جذابیت چشمان و ابروهایت شکایت کنم؟ این میکدهٔ اروپایی تبدیل به کعبه‌ای برای مسلمانان شده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید که من هرگز مزه‌ی کام و خوشی را نچشیده‌ام و تنها وقتی به آرزوی دل می‌رسم که به سرچشمه‌ی زندگی بهشت آسا دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: موهای دلربایت مرا به یاد می‌آورد که گویا می‌گوید: ای کافر، مسلمان شو و برای بوسیدن روی تو، حتی می‌گوید این مسلمان بودن واقعی نیست.

هوش مصنوعی: ای فرنگی‌زاد، حالا چه کار کنم که از بیداری‌ات رهایی یابم؟ تو که نمی‌دانی من مؤمن هستم، اما تو مرا کافر می‌خوانی.

هوش مصنوعی: از آن دهان آرزویی در دل دارم و نمی‌گویم که مذهب «وفا» وجود ندارد، زیرا راز نهانی را کشف کرده‌ام.