هوش مصنوعی: شنیدم که به خاطر وفا و محبتت، یاد من را کرده‌ای و از مقام و بزرگی‌ات کمتر نشود. تو که به بندگان خوشحالی بخشیده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر با ناز و غمزه‌ات دل من را بردی، همچنین باز هم دل به من دادی، خدا تو را جزا دهد. تو من را خراب کردی، اما زندگی و خوشبختی را به من عطا کردی.

هوش مصنوعی: برای تسخیر دنیا و بر هم زدن عادات، غیر از تو کسی به خنده و شادی از نبود و عدم، راهی نداشت و تو به وجود آوردی.

هوش مصنوعی: دل را با زیبایی خود فتح کردی و گیسوانت پشتیبان و محافظی برای آن شدند. همچنین، به نوعی از خطاها نجات کردی، درست مانند کمک‌هایی که در بیت‌الله به حبیب‌الله شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم کدامین خال و خط تو باعث کشته شدنم شد، اما تنها چیزی که می‌دانم این است که تو نگاهی به من انداختی و فرمان قتل را صادر کردی.

هوش مصنوعی: به هر اشاره و نگاهی که می‌کنی، صد دلی را می‌شکنی. ای عزیز، با این چشمان و ابروهای کمان‌مانندت، چقدر درد و بی‌عدالتی فرمودی.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبا، به خاطر بی‌نیازی و ناز و عشوه‌ات، چه کارها که نکردی! لب شیرینت را باز کردی و به این وسیله فرمان قتل صد فرهاد را صادر کردی.

هوش مصنوعی: در باغ شادی‌ها، به خاطر ناراحتی از نداشتن بال‌های خود، برای راحتی این موجود کوچک، زحمت کشیدی و او را آزاد کردی.

هوش مصنوعی: هوا پر از عطر گل و شیرینی شده و نمی‌دانم چه رازی از زبان گل به باد گفته شده است.

هوش مصنوعی: با چشمان پر از اشک، غم و غبار را از دل خود دور کن، گویی که تو مدام در حال نوشیدن می‌باشی، همان‌طور که شط بغداد جاری است.