هوش مصنوعی: مثل شاهین، به آرزوی پرواز و آزادی خود، دلم را به سفر و دیدن مناظر مختلف گشوده‌ام و سرم را بالا گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: از آشیانه‌ی پرنده‌ای در عالم، با یک نگاه مستقیم و با شکوه به دور و برم نگریستم و در بالای آسمان ایستاده‌ام.

هوش مصنوعی: من چون طوطی به شکر بر افراشتم، اما غافل از نوشته‌ها و آموزش‌های معلم خودم بودم.

هوش مصنوعی: سایه درخت سرو مانند گلی برای من به وجود آمد و در میخانه، مستی عشق گل به من رسید و این نعمت برایم خوش یمن و مبارک بود.

هوش مصنوعی: من از دور نور شمع را دیدم و مانند پروانه به سوی آن رفتم. با وجود تمام سرکشی و غرورم، جانم را وقف آن نور کردم.

هوش مصنوعی: در کنار آب، خاک دل زنده‌ای را به نشانه نیلوفر، که نشانه‌ای از زیبایی و طراوت است، بر روی آب قرار دادم. این عمل به نوعی نشان‌دهنده عشق عمیق من بود که زمینه‌ساز وجود من شده است.

هوش مصنوعی: دل را به شیرینی‌های عشق سپردم، زیرا مانند خسرو عاشق، در نهایت دلم سوخت و مانند فرهاد دچار درد و رنج شدم.

هوش مصنوعی: دل ما به زیبایی‌های تو، مانند خال، زلف و لب تو، جذب شده است. همانند دانه‌ای که هنوز چیده نشده، در دام مشکلات و خطرات گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: به «وفایی» نگاهی بینداز، چون تو در دل من جا داری. آیا بهتر نیست که من فریاد بزنم، اگر تو از حال من نپرسیده‌ای؟