گنجور

شمارهٔ ۵۵

جانا شب دوش مرغکی غالیه فام
از بهر وفایی چه خوش افتاده به دام
یک پشت، دو هفت گردن و یازده رو
دو چار سر و دو شش قدم و هفت اندام
دو شهپر و سیزده دم و شش منقار
نه ناخن هم چو خنجر و شازده نام
سه اختر و یک پاره مه و چار هلال
با پنج در و ده صدفش، بود به کام
ای دوست! اگر این مرغ تو دانستی چیست
این مرغ «وفایی» ز وفا باد حرام

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

جانا شب دوش مرغکی غالیه فام
از بهر وفایی چه خوش افتاده به دام
هوش مصنوعی: دوست عزیز، شب گذشته پرنده‌ای زیبای رنگارنگ به خاطر وفاداری‌اش به دام افتاد.
یک پشت، دو هفت گردن و یازده رو
دو چار سر و دو شش قدم و هفت اندام
هوش مصنوعی: این جمله به نوعی توصیف فیزیکی و تجسمی از یک ویژگی خاص یا شخصیت می‌باشد که با استفاده از اعداد و اصطلاحات نامتعارف مطرح شده است. در واقع این توصیف می‌تواند به معنای وجود ابعاد و ویژگی‌های متعدد در یک فرد یا یک موجودیت باشد که از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است. در این جمله به جزئیات خاصی اشاره شده که ممکن است به نوعی تصویرسازی از چگونگی ظاهر یا ویژگی‌های آن فرد باشد.
دو شهپر و سیزده دم و شش منقار
نه ناخن هم چو خنجر و شازده نام
هوش مصنوعی: یک موجود پرنده با دو بال، سیزده دم و شش منقار دارد. همچنین، ناخن‌هایش به تیزی خنجر است و نامش شازده است.
سه اختر و یک پاره مه و چار هلال
با پنج در و ده صدفش، بود به کام
هوش مصنوعی: سه ستاره و یک تکه ماه و چهار هلال، به همراه پنج در و ده صدف، همه در کمال زیبایی و خوشبختی وجود داشتند.
ای دوست! اگر این مرغ تو دانستی چیست
این مرغ «وفایی» ز وفا باد حرام
هوش مصنوعی: ای دوست! اگر این پرنده را بشناسی، خواهی دانست که مرغ «وفا» از وفا بیزار است.