هوش مصنوعی: ای شیرینی! اگر از دستت برود، هرگز غمی از بابت این کار نداشته باش، چرا که دیگران همچنان درد و رنج را تحمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: از عشق تو من به قدری داغ و پرشور شدم که ممکن است خودم را بسوزانم. اما در این بین، نه تو خواهی ماند و نه کسی دیگر.

هوش مصنوعی: ای آقا، دیگر شکر و شیرینی نپاش، چون طوطی دیگر از این دام فکر و هوس فرار نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من از محبت تو به حالت عجیبی دچار شده‌ام و برای این که خودم را آزاد کنم، می‌خواهم هم سر و هم پای این قفس را بشکنم.

هوش مصنوعی: اگر تو شتر را با این شتاب برانی، شب و روز، آن کس که پیاده است، هرگز به کاروان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من به خاطر خشم تو، از دل ناله‌ای برمی‌آورم که صدایش همانند صدای زنگ جرس است که از نای شتر به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای دوست، اگر راهی برای نشان دادن وفاداری به من نگذاری، حتی یک یا دو نفس فرصتی برای بوسیدن پایت نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: از غم قهر تو، من هم به میخانه می‌روم و ساز و دهل می‌زنم و با نواها و لحن‌ها خود را مشغول می‌کنم.