هوش مصنوعی: خدای من، چه زیبا و دلنشین به نظر می‌رسد چهره و قامت تو که گویی آفتابی در بالای درختی نقره‌ای درخشیده است.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو با خط و نقش‌های روی پیشانی‌ات به دلم نشسته است. انگار که تو دختر ستاره‌ها هستی و از زیبایی‌های آسمانی به دنیا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: محبت و زیبایی تو، مانند زلفی که بر چهره‌ات ریخته، به قدری دلنشین و زیباست که به نظر می‌رسد سرود عشق یا زیبایی است. آیا این زیبایی مشابه خطوط خوشی است که بر روی گل‌های خوشبوی ریحان یا بر روی برگ‌های نسرین نقش بسته؟

هوش مصنوعی: بوی ناب و خوشی از لبت به مشام می‌رسد، ای فرمانروای زیباخواهان. آیا به راستی در نقش جوی شکر، جان شیرین را به تو هدیه داده‌اند؟

هوش مصنوعی: عالم در جستجوی جان و حقیقت مانند سکندر است، پس این چه موجودی است که از ناف تو پایین آمده و به دام افتاده است؟

هوش مصنوعی: زندگی خوش و پر از شادی، چیزی جز این نیست و تمام لذتی که در آن یافت می‌شود، به خاطر آرامش و سکونی است که در دل نهفته شده است.

هوش مصنوعی: نفس برتر، نفسی که در دل تجربه و پختگی دارد، از خدا می‌خواهد که فرصتی به او بدهد، چرا که زیبایانی که به دنبال دین و معنویت هستند، راهی را بسته‌اند.