هوش مصنوعی: من دلی دیوانه دارم که هیچ وقت بی‌غم نخواهد ماند و به خاطر سر و وضع پریشانم، به آرامش نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: عزیز من، از آن روزی که آرامش دلم را به دست آورده‌ای، دلم هیچ لحظه‌ای آرام نگرفته است و به من هیچ همدمی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: تو با زلف‌های خود احوال دلم را به هم ریختی، پس چرا دل نباید در این آشفتگی باشد؟ چرا باید درهم و برهم نگردد؟

هوش مصنوعی: چرا می‌گویی این اشک‌هایی که می‌ریزم چیست؟ دل و ایمانم فدای تو باد، کعبه بدون آب زمزم نمی‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که با خوش شانسی من، محمد به حمایت من آمده، زخم دل که ناشی از دیوانگی است، بدون درمان باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر وفا و صداقت در دل کسی به بار بنشیند و او از حقیقت دریا سیراب شود، به این معنی است که درک و آگاهی او از حقیقت به حدی رسیده که نمی‌تواند از آن کم شود، و او همواره بر این حق و دانایی خود پایبند خواهد ماند.