هوش مصنوعی: امروز کنار او رفتم و او به من جا داد؛ این تخت و بخت و خوشبختی‌ام مانند ماه و ستاره به من هدیه داده شده است.

هوش مصنوعی: صد شکر و شادی که در میان باغ، گیسویی که به زیبایی افشانده شده، از یک طرف به من این فرصت را می‌دهد که با آرامش به تماشا بپردازم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چگونه از این شکرگزاری کنم. او جلو من آمد و من یک یا دو بوسه به او دادم، و او بدون شمارش، به من برگرداند.

هوش مصنوعی: دستم را گرفت و به آرامی بر سرم ضربه‌ای زد و جلوی من، جانم را در مقابل زنجیر و محبوبم قرار داد.

هوش مصنوعی: گفتم: دلم می‌خواهد لبت را بگیرم و به عشق تو بمیرم، ولی تو با لب غنچه‌ات خندیدی و عمر دوباره‌ای به من بخشیدی.

هوش مصنوعی: چشم زیبای او باعث شد که من در تمام دنیا مشهور شوم و پیر مغان هم نمی‌تواند این راز را پنهان نگه دارد.