هوش مصنوعی: موهای زیبا و رها شده او به طرز عجیبی از صورتش خارج شده و چهره‌اش در روز قیامت، سیاه و ناپاک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای شهید چشم تو، من بدون اینکه بوسه ای بر لب های تو بزنم، از زیبایی تو مست و بی‌خود شده‌ام و حتی بدون اینکه جرعه ای از جام من، نمی‌توانم خود را کنترل کنم.

هوش مصنوعی: به جایی نرو که عشق و شور و جنون در آن باشد و این‌گونه عمل نکن که باعث برپایی قیامت و شورش بزرگ میان مردم شوی.

هوش مصنوعی: دل‌های بسیاری از غم تو به درد آمده و اشک‌ها بر خود ریخته‌اند، اما خودت هرگز غم خود را ندیده‌ای و در هر حال به شادی و خوشی مشغولی.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی و صفای خود به من قول داده‌ای که خواهی آمد، حالا چرا به قولت عمل نکردی؟ نه وعده ناهاری بود و نه شام.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی و جذابیت را ببیند، از عشق و احساساتش عبور می‌کند، مگر تو که با زلف و خال خود، آنقدر جذاب و دلربایی که دیگران را به دام می‌اندازی.

هوش مصنوعی: به من بگو که اگر بخواهند گردن مرا بزنند و سرم را بشکافند، این عشق تو هیچ وقت از ذهن و دلم بیرون نمی‌رود و بی‌خیالم نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم بگویم قامت تو مانند سرو است و چهره‌ات را به لاله تشبیه کنم، زیرا سرو زیر سایه‌ی توست و لاله هم در خدمت توست.

هوش مصنوعی: آن کس که در کنار تو نشسته است، جای تعجب نیست که جز تو را انتخاب کند؛ زیرا که از گفتار و سخنان تو شیرینی و لذت همچون عسل و شکر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: خوشحال شو که گلی را دیدی که در حال پخش عطر و زیبایی است و گلی را دیدی که پر از شکر و شیرینی است. حرف بزن و بگو که این زیبایی، نوعی معجزه و مقام والاست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم سخنان تو را مثل گل بنویسم، درخت گل تا قیامت شکرخرج می‌کند و میوه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بریز خون من و جانم را بگیر، اما اگر به روز قیامت فکر می‌کنی، بدان که کسانی که تو را کشته‌اند، غرامت جانشان را پس داده‌اند.

هوش مصنوعی: نگاه تو با زیبایی و نازش به قلب و جانم آسیب زد و با یک اشاره‌ات هر دو عالم را تحت فرمان خود قرار دادی.

هوش مصنوعی: شهره «وفایی» به دلیل عشق و علاقه‌ای که به آفتاب دارد، شناخته شده است. مانند رنگی که در هنر فرنگی به کار می‌رود یا همچون زلف‌های خوشبو و زیبا به نظر می‌رسد.