هوش مصنوعی: ای کسی که خط زیبایت سبز است و لبانت مانند آب حیات می‌نماید، آیا در این باغ شکرپاشی، این جوی آب، نشانه‌ی نعمت‌ها و زیبایی‌ها نیست؟

هوش مصنوعی: از این لب، هر نوع سخن و لبخندی که بشنوی، همه شیرین است. لب شیرین تو مانند صد کوزه قند است.

هوش مصنوعی: ای دوست، من نمی‌توانم زخم دل را از زلف تو پنهان کنم، زیرا غم شب تو برایم روز نجات به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: در شب گذشته، جامی پر از شراب خوش‌طعم به من دادند که نشان‌دهنده‌ی بخشش و دل‌باختگی به چیزی زیبا و لذیذ است. این شراب، نشانه‌ای از زکات و بخشش از مکان‌های پرنشاط و بدون قید و شرط است.

هوش مصنوعی: اگر کافر به زلف من نگاه کند و بخواهد که مرا به خاطر آن زیبا ببیند، ملامت نکن. چون آب حیات در تاریکی‌هاست و قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده را به دست پیر می‌فروش برگردان چون این شیشه، نور شب و نشانه‌ی درجات ماست.

هوش مصنوعی: هر جایی که من هستم، در جستجوی چهره تو هستم، مثل این که من عطش دارم و چهره تو مثل رود فرات می‌باشد.

هوش مصنوعی: از رفتن و برگشتن من، دل‌ها را بردند. این چه کسی است که این‌قدر دلربا و خوش‌خلق است؟

هوش مصنوعی: وصف زیبایی‌های تو، وفایی، چه چیزی می‌تواند بنویسد که اندازه جذابیت و زیبایی تو است؟ چرا که زیبایی تو فراتر از تمام ویژگی‌ها و صفات معمولی است.