هوش مصنوعی: ای زیبایی جهان، با نگاهت چقدر جذابی! این چه زیبایی‌ای است که من از تو نمی‌توانم هیچ حرفی بزنم و زبانم بند آمده است؟

هوش مصنوعی: عزیزم، دل من از شدت عشق و آرزوی تو سوخته است. دیگر تا کی باید قلبم برای این آبی زلال و شیرین عطش داشته باشد؟

هوش مصنوعی: اجازه بده قربانی روشنی چهره‌ات شوم، چرا که در اعتقاد ما، سوختن پروانه برای رسیدن به معشوق است.

هوش مصنوعی: ما به دنبال وصال و دیدار تو هستیم، اما این آرزو محال است! حتی اگر عمر جاودانی مانند خضر داشته باشیم و آب بقا نوشیم، باز هم نمی‌توانیم به این آرزو برسیم.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو را نمی‌توان به راحتی توصیف کرد، زیرا همواره در حال تغییر و زوال است و نمی‌توان آن را به صورت ثابت در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: شاید من هم در کمال خودم به پایان برسم و مانند یک تابلو زیبای هنری باشم که هیچ‌کس نتوانسته است زیبایی‌اش را به طور کامل ببیند.

هوش مصنوعی: دور از تو زندگی برایم بسیار سخت و غم‌انگیز است، انگار که ماه در میان تاریکی و سردی خاصی قرار دارد و از گرمای خورشید دور است.