هوش مصنوعی: هر لحظه مرا مضطرب و بی‌قرار می‌کنی، ای زلف زیبای تو. امشب خدا را، فقط برای یک لحظه به من نگاه نکن، ای دل سیاه!

هوش مصنوعی: سرم بر سنگ است و سنگ در دل دارد و دل تنم پر از خون است و بدنم بی‌جان، نه جان در کنارم است و نه محبوبم. چطور می‌توانم امشب بی‌حساب نالید و شکایت نکرد؟

هوش مصنوعی: دکتر مهربان، بی‌دلیل از من انتظار صبر نداشته باش که دل و جان من به شدت در حال رنج و درد است و این وضعیت، حس شیرین و دلنشین زندگی را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: چه خوشایند است که حلقه‌ کلاسیک گیسو مهمان بر روی گلبرگ چهره‌اش آویزان است، مانند حلقه‌ای در گوش، و آری، امشب آفتاب درخشان است.

هوش مصنوعی: وقتی که در زلف من کشیدی، جان عزیزم، لطفاً با غمزۀ خود کار را سخت نکن. با خنجر نزن که خودت این شب را به طناب کشیدی.

هوش مصنوعی: در دل من، رنج و اندوه زیادی وجود دارد. اما در ظاهر، شاداب و خندان به نظر می‌رسم. امشب در این میخانه، که هم پر از شادی و هم خالی از آن است، هستم.

هوش مصنوعی: اگر از زیبایی و جذابیت چهره‌اش، بوسه‌ای به جانت می‌چسبد، آن را بگیر. زیرا امشب، دختر هندو عسل خالص را به قیمت مناسب می‌فروشد.

هوش مصنوعی: شاید تنها در خواب بتوانی وصال آن معشوق زیبا را ببینی، پس به دل خود بگو که امشب دیگر خواب آرامی را تجربه نکند.

هوش مصنوعی: ساقی از جا بلند شد و به دور خود چرخید، جامی پر از شراب به دستم داد که زیبایی و فریبایی آن دلم را در حالت شگفتی و هیجان فرو برد. امشب با ناز و طعنه‌هایش مرا داغ و شیدا کرده است.

هوش مصنوعی: من فقط به زیبایی و محبت دلبرم و چهره‌اش و چشم‌هایش احترام می‌گذارم، نیازی به عود و بخور ندارم، امشب می‌خواهم جام شرابم را بشکنم.

هوش مصنوعی: وفا گاهی در زلف کسی پیدا می‌شود و گاهی در ابرویش. برادر مسلمان، توجه کن که او امشب در دو قبله مختلف تلاش و کمال دارد.