شمس مغربی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من مست و خراب و می پرست آمده ام</p></div>
<div class="m2"><p>مدهوش ز باده الست آمده ام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا ظن نبری که باز گردم هشیار</p></div>
<div class="m2"><p>هم مست روم از آنکه مست آمده‌ام</p></div></div>

دیوان شمس مغربی به سعی و اهتمام سید محمد میرکمالی خونساری - سید محمد میرکمالی خونساری - تصویر ۱۳۰

شمارهٔ ۱۱

من مست و خراب و می پرست آمده ام
مدهوش ز باده الست آمده ام
تا ظن نبری که باز گردم هشیار
هم مست روم از آنکه مست آمده ام

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از حالتی مستی و عشق به می‌گوید. او با حالتی سرشار از نشئه و مدهوشی آمده و بر این باور است که به این حالت دلبسته است. او از دیگران می‌خواهد که گمان نکنند روزی به حالت سمج و هشیار خود برمی‌گردد، چون این مستی و حال خوش را دوست دارد و نمی‌خواهد از آن جدا شود.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: من در حالتی هستم که از شراب و مستی به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام و به خاطر عشق و پرستش این باده به اینجا آمده‌ام.

من مست و خراب و می پرست آمده ام

مدهوش ز باده الست آمده ام

هوش مصنوعی: نگران نباش که فکر کنی دوباره به حالت عادی برمی‌گردم؛ من در حال حاضر مست هستم و از همین حالتم به اینجا آمده‌ام.

تا ظن نبری که باز گردم هشیار

هم مست روم از آنکه مست آمده‌ام

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده