هوش مصنوعی: صبح ظهور فرا رسید و جهان روشن شد؛ به خاطر وجود تو، نور از طرف مشرق آدم (انساني) تابید.

هوش مصنوعی: در زیر موهای تو، چهره‌ی زیبای تو پنهان شده بود، اما وقتی موهای تو به حالت طبیعی خود برگشت، آن زیبایی به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: روح دنیا که در حلقه دلفریب زلف تو پنهان است، به خاطر انحنا و زیبایی زلف تو نمایان شده است.

هوش مصنوعی: در سرزمین نیستی، لب لعل تو صبحگاهی یک لحظه دمید و از آن لحظه، جهان به وجود آمد.

هوش مصنوعی: غمزۀ محبوب باعث جراحت دل تو شده و لب‌های تو نوشی برای التیام این زخم فراهم کرده‌اند.

هوش مصنوعی: هرگاه زیبایی تو در دل کسی نمایان شود، هزاران تصویر و جلوه تازه در آن دل ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مطمئن شدم شادی‌ات در عمق غم دلت نهفته است، از دل غمگین، هزاران شادی و خوشحالی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: خورشید دانش و رهبری در آسمان نمایان شد تا از جایی که تاریکی و غربت وجود داشته، روشنایی و پیدایش جدیدی به وجود آید.