هوش مصنوعی: این شور و هیجانی که از میکده به راه افتاده، چه شور و حال خاصی است! آیا این شور و شوق، برآمده از خم آن کسی نیست که شراب می‌فروشد؟

هوش مصنوعی: چشمم را نمی‌دانم چرا مست و سرمست است و عقل و هوش من نمی‌دانم چرا از دست رفته‌اند.

هوش مصنوعی: دل من نمی‌داند باده کجا را چشیده است؛ شب گذشته کسی که بی‌خبر و مست و خراب بود، به یاد همان شب می‌باشد.

هوش مصنوعی: این کیست که در دل، با دل آرام آرام سخن می‌گوید و آن دیگری که پشت این پرده، در گوش می‌خواند؟

هوش مصنوعی: در آسمان، به خاطر زیبایی و فضایی که تو ایجاد کردی، حلقه‌ای انداخته شده و این چرخ (دنیا) نمی‌دانم چرا به نظر می‌رسد که این حلقه به گوشش است.

هوش مصنوعی: این ستاره‌ درخشان چه ویژگی‌هایی دارد که بر روی آسمان می‌درخشد و مانند نقش‌های زیبایی که بر روی پارچه‌ای ظریف نقش بسته است، چشم‌نواز است؟

هوش مصنوعی: ای هدهد عزیز، تو نمی‌توانی به سوی سلیمان بروی، زیرا در مسیر تو پرندگان و جانوران زیادی وجود دارند.

هوش مصنوعی: دل کسی که از یک سو در آرامش نیست، نمی‌تواند آرام بگیرد. ای کاش بدانیم که این بی‌قراری و حرکات بی‌دلیل از کجاست.