هوش مصنوعی: جهان مانند موجودی زنده است که به حیات آب تو نیازمند است. اگر این آب از او گرفته شود، همچنان که باد از سر آن موجود می‌برد، هیچ چیز از حیاتش باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، جهان درخشان شده و تمام ذرات آن به وضوح نمایان گشته‌اند؛ این روشنایی ناشی از تابش توست.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که گفتگو و تعاملات ما در جهان مشابه نوشته‌ها و صفحه‌های یک دفتر است. هرچند که هر کدام از ما خود یک کتاب منحصر به فرد هستیم و داستان‌ها و تجربیات خاص خود را داریم. بدین ترتیب، آنچه در زندگی واسط ما اتفاق می‌افتد، تنها بخشی از یک روایت بزرگ‌تر است که به طور فردی توسط هر یک از ما شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند چهره‌ی او را به خوبی ببیند، مانند این‌که اگر دوربینی به روی او باشد، نور آن درخشش را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: آنچه که تو از دور در صحرا به عنوان آب می‌دیدی، در واقع سراب بود و تنها خیال گمراه‌کننده‌ای در اثر تشنگی‌ات بود.

هوش مصنوعی: بیدار شو از خواب و به واقعیت نگاه کن، زیرا این خواب، تنها خیالاتی است که در ذهن تو نقش بسته و در حقیقت چیزی بیش از خواب نیست.

هوش مصنوعی: هیچ پرده‌ای از حقیقت به خاطر خود او وجود ندارد؛ اگر حجابی هست، از جانب ماست، زیرا این ما هستیم که حجاب ایجاد کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ساقی در یک ظرف باده به ما می‌دهد، اما در مجلس ما هر فرد به نوعی مستی خاصی از شراب خودش را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: در میان زیبایی و جذابیت چشمان او، هر کسی به نوعی مجذوب و تحت تأثیر قرار گرفته است. این تأثیر به قدری عمق دارد که حس و حال خرابی و نابودی را به همراه می‌آورد.