هوش مصنوعی: یار همیشگی تو همیشه در کنار توست و هیچ لحظه‌ای از تو دور نمی‌شود. هرچند که تو از او دوری می‌کنی، او هیچ‌گاه از تو دور نیست.

هوش مصنوعی: چشم‌های خود را باز کن تا ببینی چه نورانی و درخشان است. چهره‌اش آن‌قدر روشن است که هیچ چیز نمی‌تواند آن را از دیدگان دور کند.

هوش مصنوعی: اما می‌توانیم از نور چهره‌اش او را ببینیم، هرچند که فقط نور مانع چشم ما می‌شود که او را به وضوح مشاهده کنیم.

هوش مصنوعی: بهشت واقعی در دیدن چهره محبوب است، نه در نعمت‌هایی مانند زنجبیل و حور.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی او را ببینی، باید دل‌ت را برای ملاقات آماده کنی، و رفتن به سوی او مانند رفتن موسی به کوه طور نیست.

هوش مصنوعی: درون تو دانش و همه چیزهایی که هست نوشته شده است. آنچه که در کتاب و لوح تو ثبت نشده، چیست؟

هوش مصنوعی: بسته به اینکه فرد به درک و آگاهی از درون خود نرسد، واقعاً نابینا است. اما کسی که خود را می‌شناسد و به درون خود آگاه است، هیچگاه نابینا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ناصر می‌گوید که من حقیقت روشن هستم. به سخنان ناصر گوش کن که این حرف از منصور نیست.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به طور نمادین به شخصی اشاره می‌کند که در غرب زندگی می‌کند و او را به نام "شمس مغربی" می‌نامد. هرچند که در واقعیت، شمس مغربی در دنیا پنهان نیست و همه می‌توانند او را ببینند. این بیان نشان‌دهنده این است که گاهی اوقات واقعیات، تا حدی در پشت نام‌ها و هویت‌ها پنهان می‌شوند، اما در نهایت حقیقت همیشه قابل دسترسی است.