شمس مغربی » فهلویات » شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرده دیلم چو اویان نیوه بشنیر</p></div>
<div class="m2"><p>بِبُر چویان دیلم به بر و ژیر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر که ژیونده بو ببو اج اویان</p></div>
<div class="m2"><p>نمیری تا که ویران و نبو پیر</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴

مرده دیلم چو اویان نیوه بشنیر
ببر چویان دیلم به بر و ژیر
هر که ژیونده بو ببو اج اویان
نمیری تا که ویران و نبو پیر

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت زندگی و زنده ماندن اشاره دارد. شاعر می‌گوید که هر کسی که به زندگی ادامه دهد، تا زمانی که ویران نشود و وجودش از بین نرود، نمی‌میرد. به نوعی، زندگی و زنده‌مانی را به عنوان یک واقعیت ضروری و ماندگار توصیف می‌کند.

شمارهٔ ۱۲

شمارهٔ ۱۳

دل مرده‌ام چون نوای معشوق شنید، دلم از معشوق زیر و زبر شد.

مرده دیلم چو اویان نیوه بشنیر

بِبُر چویان دیلم به بر و ژیر

هرکس که زنده باشد، از معشوق است؛ و نمیرد تا پیر و شکسته نشود .

هر که ژیونده بو ببو اج اویان

نمیری تا که ویران و نبو پیر

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده