لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۹۸ - به شاهد لغت کونده، بمعنی چیزی که از گیاه بافند چون دامی و کاه بدان کشند

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من بر تو فکنده ظن نیکو</p></div>
<div class="m2"><p>و ابلیس ترا ز ره فکنده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مانند کسی که روز باران</p></div>
<div class="m2"><p>بارانی پوشد از کَوَنده</p></div></div>

شمارهٔ ۹۹ - به شاهد لغت رنبه، بمعنی موی زهار

من بر تو فکنده ظن نیکو
و ابلیس ترا ز ره فکنده
مانند کسی که روز باران
بارانی پوشد از کونده

من به تو امید داشتم؛ در حالی که تو، مانند کسی که در باران، بارانی توری بپوشد، به اهریمن پناه بردی.

شمارهٔ ۹۷ - به شاهد لغت تزه، بمعنی دندانه کلید که از چوب کنند

شمارهٔ ۹۸ - به شاهد لغت کونده، بمعنی چیزی که از گیاه بافند چون دامی و کاه بدان کشند

من نسبت به تو نگرش خوبی داشتم، در حالی که اهریمن تو را از راه به در کرده است.

مانند کسی که روز باران، بارانی‌اش کونده (=تور باف) باشد.

بارانی پوشد از کَوَنده

شمارهٔ ۹۸ - به شاهد لغت کونده، بمعنی چیزی که از گیاه بافند چون دامی و کاه بدان کشند

اطلاعات

برگردان به زبان ساده