لبیبی » ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی » شمارهٔ ۵۷ - به شاهد لغت ناگوار، بمعنی چیزی ناگوار و بدهضم که گوارا نشود و مرد گران جان و بمعنی تخمه و امتلا

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از سخای تو ناگوار گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>خلق را یکسر و منم ناهار</p></div></div>

لبیبی و اشعار او - گردآورنده محمد دبیرسیاقی - تصویر ۲۵

شمارهٔ ۵۸ - به شاهد لغت غرشیده، بمعنی خشم آلوده

از سخای تو ناگوار گرفت
خلق را یکسر و منم ناهار

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به انتقاد از بخشش بی‌مورد سخاوت اشاره می‌کند و می‌گوید که این بخشش باعث درد و رنج تمام مردم شده است، و او خود را در معرض آسیب‌ها و مشکلات ناشی از آن می‌بیند.

شمارهٔ ۵۶ - به شاهد لغت شهریر، بمعنی روز چهارم از هر ماه (شهریور)

شمارهٔ ۵۷ - به شاهد لغت ناگوار، بمعنی چیزی ناگوار و بدهضم که گوارا نشود و مرد گران جان و بمعنی تخمه و امتلا

هوش مصنوعی: از بخشش و generosity تو، مردم به طور کلی دچار ناراحتی و غم شدند و من هم حال خوبی ندارم.

خلق را یکسر و منم ناهار

شمارهٔ ۵۷ - به شاهد لغت ناگوار، بمعنی چیزی ناگوار و بدهضم که گوارا نشود و مرد گران جان و بمعنی تخمه و امتلا

اطلاعات

برگردان به زبان ساده