هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که وقتی گیو به میدان جنگ می‌رود و با دشمن روبرو می‌شود، از دور بار دیگر دشمنی قوی و تهدیدآمیز ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: سواران با تجهیزات و سر و صدای زیاد در میدان نبرد حضور دارند و شمشیرهایشان به طور درخشانی می‌تابد.

هوش مصنوعی: از سر مستی و شجاعت، مانند شیر نر با تمام قدرت به آسمان خشمگین می‌شود و سر این کینه‌جویی را بلند می‌کند.

هوش مصنوعی: او به سرعت و شتابی همچون باد پیش می‌برَد، و این حرکت باعث می‌شود که دلش از شادی روشن شود.

هوش مصنوعی: وقتی به آن مکان با عظمت و باشکوه رسید، به فرزندان و دنباله‌روهای شاه توجه کرد.

هوش مصنوعی: در زمانی، به خیمه نگاه کرد و صدایی شبیه به غرش شیر از خود بلند کرد.

هوش مصنوعی: ای سرور، از خیمه بیرون بیا و با زیبایی خود به من بنگر و نام خود را بر زبان بیاور.

هوش مصنوعی: این‌ها که در برابر من ایستاده بودند، همان کسانی هستند که مانند شیران، در جمع سران و افراد برجسته، افتخار و سربلندی دارند.

هوش مصنوعی: مرا بگو که آنان تا کجا رفته‌اند، آیا به نزد تو آمده‌اند یا اینکه دورتر خوابیده‌اند؟

هوش مصنوعی: وقتی سوسن خبر را شنید، به در آمد و به نزد آن جوان معروف رفت.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای قهرمان مشهور، چرا شیر زندگی را از من گرفتی؟

هوش مصنوعی: در این مسیر، هیچ‌کس را ندیدم که به اینجا برسد، حتی در زمان نامناسب.

هوش مصنوعی: من از ترس افراسیاب فرار می‌کنم و به خاطر این موضوع به نزد خسرو می‌روم، به سوی آب.

هوش مصنوعی: وقتی صدای هیجان‌انگیز تو را شنیدم، آرامش و سکونم را از من گرفتی و با صبر و فهمی که داشتم، تحت تاثیر قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: در دل من این فکر در آمده که از سرزمین توران یکی دلیر و شجاع به شهر ما آمده است.

هوش مصنوعی: از نزد افراسیاب، دلیر و شجاع، آمدم و مانند شیر شجاع و نیرومند رفتار کردم.

هوش مصنوعی: اکنون وقتی مرا دید، بر شدت کینه‌اش افزوده شد و تصمیم گرفت که از خونم، زمین را به رنگ سرخ درآورد.

هوش مصنوعی: وقتی تو را در میان آیین و سنن ایران دیدم، شادی‌ام بیشتر شد و تو با گفتن این موضوع، خوشحالی‌ام را به اوج رساندی.

هوش مصنوعی: دنبال چه چیزی هستی و نام من را چه می‌گویی؟ به سوی روشنی بیا و چهره‌ام را نشان بده.

هوش مصنوعی: چوبش، صدای گستهم را شنید و به او گفت: ای محبوب پاک و باصفا، به تو نامه‌ای دارم.

هوش مصنوعی: من را با نام گستهم، دلاور و شجاع، بشناس که حتی شیر نر هم از من فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: من در طوس برادری به نام نوذر دارم و اگر دشمنی به نام آذر هم باشد، از او نمی‌ترسم.

هوش مصنوعی: اکنون طوس، گودرز، کشواد و گیو به این مسیر حرکت کردند و همراه نیو شدند.

هوش مصنوعی: همه مهمانان از خشم و ناراحتی به هم ریختند و جشن رستم را برهم زدند.

هوش مصنوعی: زمانی که پی اسب آن‌ها به راه افتادم و بوجود تو نزدیک شدم، تو را در این وضعیت دیدم.

هوش مصنوعی: اگر جامی از می بیاوری، بیاور تا ما را مست کند و از پی خویش بکشاند.

هوش مصنوعی: سوسن از صحبت‌های او خندید و به خاطر دیدن او، بسیار خوشحال شد.

هوش مصنوعی: خورشید به خیمه وارد شد و با زیبایی‌اش، جامی را به نزد او آورد.

هوش مصنوعی: گستهم، با افتخار و خوشحالی، هدیه‌ای به سپهدار داد و از این شادی صدا زد.

هوش مصنوعی: به امید اینکه همیشه بدنت سالم و سرزنده بماند و مبادا که در زندگی دشمنانی داشته باشی!

هوش مصنوعی: او به این و آن گفت و جام می را نوشید، اما در همین حین اسبش از زیرش پریده و افتاد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه اسب گستهم، که متعلق به نوذر بود، گرفته شد، او را آوردند و سپس نوذر آن را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: او را به سوی آن دزد بردند و در دلش هیچ غمی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: با سفتی بند کمندش، دوباره به روی دیوار قلعه بازگشت.