هوش مصنوعی: آن جوان نازنین که دل ما را گرفت و رفت، همچون ماهی که از دور روشن می‌شود، خود را نشان داد و رفت.

هوش مصنوعی: او لبخندی زد که زیبایی‌اش مثل لعل و عقیق بود، ولی این لبخند باعث شد قلب من پر از درد شده و اشک‌های من جاری شوند و او بی‌خبر از همه اینها رفت.

هوش مصنوعی: در فکر آن شخصی هستم که با کلامش دل ما را به شدت تحت تأثیر قرار داد. همه احساسات، دانش و عقل ما به نوعی از بین رفت.

هوش مصنوعی: دل مانند خانه‌ی خداست که در آن جز عشق معشوق وجود ندارد. جانم در یاد او، به حال سجده در آمده است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی به خاطر زیبایی چهره‌ات دلم سوخت و به‌قدری گداز شدم که ناله و دود ناشی از درد دلم به آسمان رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که جانم خال زیبای او را بر چهره‌اش دید، در آتش دوری او، دلم مانند عود (چوب معطری) سوخت و رنج کشید.

هوش مصنوعی: کوهی از عالم غیب پیدایش شد و از خیال و توهم فراتر رفت. شکر خدا که جان و دلش به درک و آگاهی رسید.