هوش مصنوعی: موهایش بر دوش بود و در شب مانند ماه می‌درخشید. اشک‌هایم از چشمانم همچون ستاره‌ای که به عمان می‌رود، سرازیر می‌شدند.

هوش مصنوعی: تمامی اجزای دنیا روشن و پرنور شدند، هرچند که خورشید با جلال و شکوه خود در حال حرکت بود.

هوش مصنوعی: من موجودی را دیدم که در حقیقت نه جزا دارد و نه وجودی، اما به صورت انسان می‌آمد.

هوش مصنوعی: مردم به زیبایی و جذابیت او خیره شده‌اند، زیرا او به قدری درخشان و بارز است که مانند چشمی که همه چیز را می‌بیند، در دید دیگران درخشیده است.

هوش مصنوعی: آیا جز این است که هر چیز دیگری جز وجود خودش هیچ چیزی باقی نمی‌گذارد، همان‌طور که وجود واجب الوجود مانند جان در دل موجودات ممکن از بین می‌رود؟

هوش مصنوعی: مست و بی‌قرار و با لیوانی از شراب زلال در دست، ساقی با جوانمردی به سوی عاشقان می‌رفت.

هوش مصنوعی: کوهی با دل سوخته و کوچک که مانند ذره‌ای است، در برابر خورشید بی‌نظم و آشفته حرکت می‌کند.