هوش مصنوعی: وقتی دوستانی که هدف خاصی دارند، هر چیزی را به فراوانی می‌گویند، می‌فهمیم که آن هدف نیز به تازگی و با نوآوری همراه است.

هوش مصنوعی: این درست است که از بهشت پرنور، جایگاه حوری در قصر لعل ساخته شود.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، پادشاه در حضور استاد بود و کتاب عاشقی را توضیح می‌داد.

هوش مصنوعی: ناگهان زلیخا، که داستان یوسف را نقل می‌کند، از راه می‌رسد و خبرهایی را بازگو می‌کند.

هوش مصنوعی: مژه‌ها به اندازهٔ اشک‌های یعقوب، از غم و اندوه خبر می‌دهد و حال و هوای خانه‌اش را بیان می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که آن خبر را شنید، دیگر از وجود خود و هر چیز دیگری بی‌خبر شد. جان عزیزش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: زیبایی یوسف، به خاطر عشق زلیخا، بر زمین افتاد و او لباسش را به خاطر این عشق پاره کرد.

هوش مصنوعی: مثل گرگ بی‌گناهی که به دلایل نامعلوم از جمع خارج شده، هم لباسش و هم چهره‌اش پر از خون است.

هوش مصنوعی: محبوب من، مثل این است که چشمانش که پر از درد و غم است، رازی را بر پاهای من راه می‌بندد، گویی تمام آن درد و رنج را در خود دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن پری متوجه شد که در پاهای جمشید تفاوتی وجود دارد، مانند نیلوفر که به خاطر تابش خورشید تغییر رنگ می‌دهد، تغییر حالتی پیدا کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که در درون انسان، طاقت و تحمل وجود نداشته باشد، حتی کوچکترین چیزها می‌تواند او را متزلزل کند و از هم بپاشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از موها به شکل پیچیده و خمیده درآمده‌اند، مانند قیری که به راحتی می‌تواند دیوانه را از زنجیر آزاد کند.

هوش مصنوعی: اگر قرار باشد چیزی را قطع کنیم، بهتر است چیزی را قطع کنیم که خودمان را آسیب نزند. به همین خاطر، چون نمی‌توانیم موی خود را ببریم، باید فکر کنیم که چه چیزی را باید قطع کنیم تا ضرر نکنیم.

هوش مصنوعی: پس آن مو که بر دستش آویزان بود، نشان از این دارد که از من چیزی بپذیرد و به این ترتیب یادگاری از من داشته باشد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دختر زیبا موهایش را بر دست کرد، از زیبایی و دلربایی‌اش حرفی در لبانش نگفت.

هوش مصنوعی: زبان او مانند موی نازکی است که آرام و بی‌صدا است و هیچ گونه هوشی در وجودش باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: او به مدت کوتاهی به خاطر موهایش به شدت گریه کرد، مانند بارانی که در یک شب تاریک می‌بارد.

هوش مصنوعی: در اینجا شخص به شاه موی خود را نشان می‌دهد و می‌گوید که ای کاش با این موهای تار در هم پیچیده، جان من به تو وصل شود.

هوش مصنوعی: از تو، هر رشته‌ای که به دل من بسته شده، همچون دام عقل و وسیله‌ای برای دستگیری جانم است.

هوش مصنوعی: من باید برای هر یک از جان‌هایم، چندین بار تلاش کنم که هر جان را در یک موی خلاصه کنم.

هوش مصنوعی: وقتی کسی خیلی به خاطر چیزی عذرخواهی کند، به طور طبیعی باید پاسخی مناسب برای هدیه‌ای که از محبوبش دریافت کرده است، داشته باشد.

هوش مصنوعی: او با تمام تلاش و بهانه‌ها از دو دست گرانقدرش فاصله گرفت و دو حلقه انگشترش را به کسی دیگر داد.

هوش مصنوعی: وقتی آن انگشتر بر دست پادشاه قرار گرفت، انگشت آن دست در دهانش باقی ماند.

هوش مصنوعی: با ناله و زاری گفت که وقتی این انگشتر را به تو می‌دهم، انگار که دست تو لایق و شایسته‌ی انگشتر جم است.

هوش مصنوعی: اگر خوشنودی‌ات در هدیه‌ای باشد، من به تو آن را با انگشتانم تقدیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: اما یک انگشتر به مدت کوتاهی بر روی انگشت من باقی خواهد ماند، در حالی که وفاداری در وجودش نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر عالم بدون تو بهشتی است، برای من مانند حلقه‌ای است که در انگشتم قرار دارد.

هوش مصنوعی: من به تو احساسات و تفکراتی را منتقل کردم که از زبان من نشأت می‌گیرد و مثال‌هایی دارد که ممکن است درک آن‌ها برایت آسان باشد.

هوش مصنوعی: محافظت کرد و راز بوسه‌ام را به من رساندند، آن‌ها به صورت پنهانی یکدیگر را در آغوش گرفتند.

هوش مصنوعی: دو نفر با احساس درد و اندوه از هم جدا شدند و در حالی که هر کدام در دریا غرق شده و بی‌پوشش بودند، اشک می‌ریختند.