گنجور

شمارهٔ ۵۹ - مراعات النظیر

آهوی مشکین و سرش باد شاخ
وز دم او مشک به صحرا فراخ
چشم چو بر گلشن بختش فتاد
گشت پیاده چو گل از پشت باد
روی چو گل بود به پشت زمین
گشت زمین پر سمن و یاسمین

اطلاعات

وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

آهوی مشکین و سرش باد شاخ
وز دم او مشک به صحرا فراخ
هوش مصنوعی: آهوئی با پشمه‌ای تیره و زیباست که سرش به شاخی نرم و لطیف مزین شده و از دمی که دارد، عطر خوشی به دشت می‌پاشد.
چشم چو بر گلشن بختش فتاد
گشت پیاده چو گل از پشت باد
هوش مصنوعی: زمانی که چشمش به خوشبختی و سرنوشت خوبش افتاد، مانند گلی بود که از پشت باد به زمین افتاد و به زمین افتاد.
روی چو گل بود به پشت زمین
گشت زمین پر سمن و یاسمین
هوش مصنوعی: صورتش مانند گل است و زمین به خاطر او پر از سمن و یاسمن شده است.