امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » مثنویات » شمارهٔ ۱۵ - نعت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پیش رو کوکبه انبیاء</p></div>
<div class="m2"><p>کوکبش از منزلت کبریاء</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از حد ناسوت برون تاخته</p></div>
<div class="m2"><p>بر خط لاهوت وطن ساخته</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نور نخستش چو علم بر کشید</p></div>
<div class="m2"><p>شام عدم را سحرآمد پدید</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>هستی او تا به عدم خانه بود</p></div>
<div class="m2"><p>نقش وجود از همه بیگانه بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بی خط و قرطاس زعلم ازل</p></div>
<div class="m2"><p>مشکل لوح و قلمش گشته حل</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶ - معراج

پیش رو کوکبه انبیاء
کوکبش از منزلت کبریاء
از حد ناسوت برون تاخته
بر خط لاهوت وطن ساخته
نور نخستش چو علم بر کشید
شام عدم را سحرآمد پدید
هستی او تا به عدم خانه بود
نقش وجود از همه بیگانه بود
بی خط و قرطاس زعلم ازل
مشکل لوح و قلمش گشته حل

شمارهٔ ۱۴ - مناجات

شمارهٔ ۱۵ - نعت

نور نخستش چو علم بر کشید

هستی او تا به عدم خانه بود

نقش وجود از همه بیگانه بود

مشکل لوح و قلمش گشته حل

شمارهٔ ۱۵ - نعت

اطلاعات