امیرخسرو دهلویبخش ۵ - مدح شیخ الطریقه نظام الحق والحقیقة محمدی، که عیسی آخر الزمانش فرستادند، تا دم جان بخش او: اسلام محمدی را از سر زنده گردانیده، و عمر جاوید بخشید متع الله المسلمین به طول بقائه
چون گوهر مدح خواجه سفتم
وز غیب شنیدم، آنچه گفتم
اکنون قدری در معانی
ریزم بسر جنید ثانی
قطب زمن و پناه ایمان
سر جمله جملهٔ کریمان
در شرع، نظام دین احمد
یعنی که، نظام دین محمد
در حجرهٔ فقر پادشاهی
در عالم دل جهان پناهی
در عالم وحدت ایستاده
بر هر دو جهان قدم نهاده
از خواجگی آستین کشیده
در پایهٔ بندگی رسیده
بیناتر جمله پاکبینان
بیدارترین شب نشینان
مسند ز سپهر بر ترش باد
خسرو چو ستاره چاکرش باد
بخش ۴ - در طیران آن سیمرغ قاف قران سوی سواد ما زاغ با طاوس سدره یمد لله ظلها علینا: فرخنده شبی که آن جهان گیربخش ۶ - فی المحمده المحمدیه، و هو ختم اخلفاء العرب و العجم، وارث الخلافه من آدم، علاء الدنیا و الدین، ناصر امیرالمؤمنین، المستنصر برب العالمین، المستعم به حبل الله المتین، رفع فی الخلافه در جاته، و جعل اخلاقه خلفاء الا قالیم فی حیاته: شاهی که، به نصرت خدایی،
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.