هوش مصنوعی: نسیم تازه‌ای باغ و بوستان را زنده کرد و گل نرگس ارغوانی را در جامی به ما داد.

هوش مصنوعی: به وسیلهٔ خط سبز، در صحرا نوشتند که در این مکان، باغی پر از روشنایی و زندگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: در صبحگاه، باران از ابرها چکید و آواز پرنده‌ای که صبح را می‌خواند، لطیف‌تر و زیباتر شد.

هوش مصنوعی: نرگس با قطره‌های اشک خود حالتی خشک و بی‌رمق پیدا کرده است، همانند بیماری که به درمانی که نمی‌تواند به او کمک کند، دسترسی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: بنفشه‌ای که در پیش رویش خمیده است، گویی به همه، اعم از جوان و پیر، ادب و احترام می‌گذارد.

هوش مصنوعی: آیا بوسه‌ای از گل سوسن نمی‌خواهی که غنچه، دهانش را به سختی می‌فشرد؟

هوش مصنوعی: ای بلبل، بار دیگر آواز خود را بلند کن، زیرا گل سوسن در حال شکفتن است و زبانش به فتنه آمده است.

هوش مصنوعی: ای محبوب، بلبل اکنون با صدای خوش خود در حال آواز خواندن است و در چمن به زیبایی سرو می‌رقصد.

هوش مصنوعی: به من گفتی که در من نگاه نکن و فقط به زیبایی‌ام توجه کن، اما به این زیبایی نباید نسبت به روحم قضاوت کنی.

هوش مصنوعی: جوانی به سرعت از دست می‌رود، پس بهتر است که در این زمان خاص، از زندگی لذت ببری و خود را در بند نکن.

هوش مصنوعی: عمر گل کوتاه است و با این حال چقدر باد بر سر او می‌وزد، چگونه می‌توان در چنین شرایطی به گلستان خندید؟

هوش مصنوعی: در مجلس خود مانند بلبل به زیبایی‌های آن توجه کن و به سخنان شیرین و دلنشین خسرو گوش بسپار.