امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گل من سبزه زاری کرد پیدا</p></div>
<div class="m2"><p>زمانه نوبهاری کرد پیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در این موسم که از تأثیر نوروز</p></div>
<div class="m2"><p>جهان نو روزگاری کرد پیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز کوه ابر سنگ ژاله افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>زر گل را، عیاری کرد پیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>شدم موی و فرو رفتم به رویش</p></div>
<div class="m2"><p>همانم خارخاری کرد پیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>نهانی خارخاری داشت آن شوخ</p></div>
<div class="m2"><p>به حمدالله که باری کرد پیدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>ببین خسرو، اگر جانت به کار است</p></div>
<div class="m2"><p>که جان را باز کاری کرد پیدا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

گل من سبزه زاری کرد پیدا
زمانه نوبهاری کرد پیدا
در این موسم که از تأثیر نوروز
جهان نو روزگاری کرد پیدا
ز کوه ابر سنگ ژاله افتاد
زر گل را عیاری کرد پیدا
شدم موی و فرو رفتم به رویش
همانم خارخاری کرد پیدا
نهانی خارخاری داشت آن شوخ
به حمدالله که باری کرد پیدا
ببین خسرو اگر جانت به کار است
که جان را باز کاری کرد پیدا

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

گل من سبزه زاری کرد پیدا

زمانه نوبهاری کرد پیدا

در این موسم که از تأثیر نوروز

جهان نو روزگاری کرد پیدا

ز کوه ابر سنگ ژاله افتاد

زر گل را، عیاری کرد پیدا

شدم موی و فرو رفتم به رویش

همانم خارخاری کرد پیدا

نهانی خارخاری داشت آن شوخ

به حمدالله که باری کرد پیدا

ببین خسرو، اگر جانت به کار است

که جان را باز کاری کرد پیدا

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات